تقدیر و سرنوشت در تقابل با ارا ده و اختیار انسان چه معنایی می‌یابد؟ هنگامی که سرریز بهمن‌وار مشکلات و محدودیت‌ها، راه را بر تفکر و تمرکز می‌بندد. اما همیشه راهی برای رهایی هست. گاهی تقدیر وسرنوشت کارهای نشدنی وغیرممکن را ممکن‌ می‌کند و راه را نشان می‌دهد. وقتی «شکست» سرنوشت محتوم است، چگونه تقدیر را می‌شود در هم شکست و راه تازه‌ای ساخت؟

گرماگرم تیرماه، یادآور عملیاتی برای بازگرداندن جگرگوشه‌ای از مام میهن است. عملیات کربلای ۱ که هدفش بازپس گرفتن مهران بود و با وجود تمام محدودیت‌ها، نتیجه ارزنده‌اش ماندگار تاریخ شد.

دهه دوم از سده هزارم میلادی را عصر رونق فناوری‌های پیشرفته و نوظهور می‌دانند. دامنه خلاقیت‌ها تا شبیه‌سازی هوش انسان در قامت هوش مصنوعی و بافت‌های مصنوع زیستی گسترده شده است. تولید علم روندی شتابان یافته و مرزهای دانش و فناوری یکی پس از دیگری درنوردیده می‌شوند.

نخستین پاسخ در مواجهه با مشکلی بزرگ، یا به سرانجام ساندن کاری که در نگاه اول ناممکن به نظر می‌رسد، انصراف و رها کردن است. اما نقطه‌ای که مسیر نوآوران و خلاقان را از اکثریت متمایز می‌کند، همین‌جاست. درست در مقطعی که امیدی به ادامه و تغییر مشهود نیست، متمایزها راهی می‌یابند یا می‌سازند.

رفتن به راه‌هایی که سخت‌مسیرند و پر گردنه، کار هرکسی نیست. ناممکن‌ها و دشواری‌های ایستاده بر مسیر اموختن، در نخستین نگاه، عزم را زایل می‌کند و راه بازگشت و پاپس زدن را نمایان. اما آن‌ها که ناب‌اند و نایاب، راه سخت‌تر را بر می‌گزینند. راهی که پیمایندگان کم‌تری دارد.

چگونه کشوری که در تمامی بخش‌های نظامی از جمله تجهیزات دفاعی هوایی، به مستشاران غربی وابسته بود و در تعمیر، بازسازی و نگهداری جنگ‌افزارهایش ناتوان، به کشوری دارنده دانش فنی و سازنده تمام عیار جنگنده تبدیل شد.

تقدیر و سرنوشت در تقابل با اراده و اختیار انسان چه معنایی می‌یابد؟ هنگامی که سرریز بهمن‌وار مشکلات و محدودیت‌ها، راه را بر تفکر و تمرکز می‌بندد معدود استثناهایی هستند که می‌توانند به جای سپردن دستان خود به سرنوشت، آن را طراحی کنند.

در زمانی که حملات عراقی‌ها با هواپیمای میگ25 بر آسمان تهران فزونی یافته بود، طرح نوآورانه یک افسر پدافندی به کمک آمد. طرحی که مورد حمایت و استقبال شهید منصور ستاری قرار گرفت و کارآمد افتاد.

کارکنان میهن پرست پدافند ارتش با کمترین تجهیزات در دوران دفاع مقدس چه حماسه هایی که نیافریدند. کارکنان پدافند از اولین روز جنگ تا سال‌ها بعد از جنگ همواره حضوری مستمر و موثر داشتند و از شهرها و تاسیسات حیاتی این آب و خاک دفاع کردند.

«منصور»، مخلوق گذشت و مهربانی بود و در حقیقت فرزند بخشش بود. به همان میزان که جدیت و همت بالایی در انجام کارها داشت، مهربان بود و اهل بخشش. مهربانی فرمانده چون تلاش‌هایش، منحصر به‌فرد بود و مثال‌زدنی.