ستاری آدم خاکی بود. معمولاً بعدازظهرها ساعت پنج عصر به بعد از پروژه‌های فرماندهی لجستک بازدید می‌کرد. هنگام سرکشی روی یک چارپایه فلزی می‌نشست و به کارها نظارت می‌کرد.

وقتی پای عشق و تعهد به نظام اسلام پیش می آمد، شهید ستاری حاضر بود تقصیرها را به گردن بگیرد تا مبادا در نظر یک فرد نسبت به نظام اسلامی کوچکترین تغییری صورت بگیرد.

پروژه متازل مسکونی 515 واحدی تعاونی نهاجا، یکی از طرح‌هایی بود که با پیگیری شهید ستاری و همراهانش به سرانجام رسید.

دغدغه اصلی شهید ستاری، بومی شدن دانش و خودکفایی و توانمند شدن در آموزش بود. با تدوین و تصویب مجموعه هوانوردی در شورای عالی برنامه ریزی وزارت فرهنگ و آموزش عالی و صدور مجوز توسط شورای عالی گزینش وزارت علوم، دانشگاه هوایی کار خود را آغاز کرد.

خودش آستین بالا زد. گچ به دست گرفت و نقطه‌های استقرار سامانه موشکی را نشان کرد. به دیگران هم نکات را گوشزد کرد و ضرورت‌ها و زیر ور بم کار را آموخت. آفتاب پایین نرفته بود که یکی از سایت‌ها مستقر شد و مهیای عملیاتی شدن. لبخند را می‌شد در چشمان منصور مشاهده کرد.

یکی از همرزمان شهید ستاری از روزهایی می‌گوید که این مرد آسمانی در پروژه اوج با حمایت و کمک به شکل گرفتن پروژه‌های نوآورانه و مبتکرانه، زمینه‌ساز ورود نیروی هوایی به عرصه خودکفایی و توانمندی شد.

به لطف خدا، تلاش گروه با نظارت و پیگیری و همراهی شهید ستاری، که در گردآوری اطلاعات و دانش کتاب بسیار کمک کرد، با تلاش شبانه روزی یک ماه و نیمه، 10 جلد از این کتاب به سرانجام رسید.

وقتی شهید ستاری رسید، با افرادی که در روسیه دوره دیده بودند صحبت کرد و مشکلات را برای راه نیفتادن سایت جویا شد. از ما خواست گچ تهیه کنیم. با گچ، نقطه های محل قرارگیری اس 200 را مشخص کرد و کار کلید خورد.

تابستان گرم 1363، با فرارسیدن موسم حج فرصتی دست داد تا «منصور» بار دیگر عبودیت و بندگی خالصانه و شوق دیدار یار را خالصانه طلب کند و این بار با طواف خانه حق، حقیقت بندگی و شوق وصال را دریابد.

ستاری شروع کرد به انگلیسی صحبت کردن. انگار می خواست دشمن صدایش را بشنوند. من بیش از 30 مایل با هواپیماهای عراقی فاصله داشتم، اما ستاری می گفت: الان ده مایل با میگ 23 دشمن فاصله داری، قبل از اینکه به هدف برسند آنها را خواهی زد!