هنوز آوای گرم و دل‌نشین صدایش در گوش آن‌هایی است که همراهش بودند. در طول زندگی اش ترکیبی بود از تلاش‌ها، شب‌بیداری‌ها، نظارت‌ها و پیگیری‌های مستمری که داشت، یک چیز را دنبال می‌کرد: سربلندی کشورش.

بعثی‌ها، سایت راداری سوباشی را در همین روزها، آن هم بعد از 157 بار تلاش ناکام هدف قرار دادند. در آخرین روزهای دفاع مقدس، بعد از 8 سال سرخوردگی، این سایت راداری را ناجوانمردانه، بمباران کردند؛ اما چرا سوباشی مهم بود؟

درست سی و یک سال پیش و در گرماگرم چنین روزی، دشمنان کوردل ایران و اسلام، سودای شیطنتی دیگر در سر داشتند. آتش خشم و کینه ای که با ˝مرصاد˝ هوشمندانه و قهرمانانه فرزندان برومند این سرزمین، ˝بی فروغ˝ شد.

گرماگرم تیرماه، یادآور عملیاتی برای بازگرداندن جگرگوشه‌ای از مام میهن است. عملیات کربلای ۱ که هدفش بازپس گرفتن مهران بود و با وجود تمام محدودیت‌ها، نتیجه ارزنده‌اش ماندگار تاریخ شد.

قرارگاه رعد نهاجا که با نقش‌آفرینی شهید منصور ستاری و شهید عباس بابایی پا گرفت، مبدأ بسیاری از پیشرفت‌ها و تحولات در دفاع هوایی و افتخارآفرینی‌ها به وِیژه در عملیات غرورآفرین والفجر8 و همچنین کربلای5 بوده است

جنگ به واپسین روزهای خود رسیده و آتش‌بارها، اندکی مجال تنفس یافته‌اند. همه چیز در ظاهر عادی است اما از دشمن تجاوزگر نمی‌توان انتظار زیادی داشت. تحرکاتی که از دید فرماندهان دور نمی‌ماند، از حرکت‌های مشکوک عراق خبر می‌دهد.

شهر آبدانان در استان ایلام، جایی بود که کارش را آغاز کرد. چند سالی را تا زمان آغاز انقلاب اسلامی به عنوان فرمانده ایستگاه پدافند هوایی در این منطقه فعال بود. پس از انقلاب قرار شد واحدهای نظامی به صورت شورایی اداره شوند و او به عنوان رییس شورا انتخاب شد.

تا شب رو پا بود. آبی آسمانی سیم توری‌ها، جلوه تازه‌ای به پایگاه بخشیده بود. نیمه های شب، خسته و گرسنه به اتاقی که برایش در نظر گرفته بودند برگشت. لباس سبز سربازی را که سراپا رنگی شده بود، درآورد و سر بی‌شام بر بالش نهاد.

شهید ستاری فرماندهی تک بعدی نبود. سعی داشت فراتر از وظایف و انتظاری که از او می رفت عمل کند. یکی از خدمات ارزشمند این شهید، تاسیس دانشگاه علوم و فنون هوایی بود.

عصیان رادار، عصبانی نکرده بود منصور را. و یاران را. رادار سمت یاب ای دی اس چهار (ADS4) دمی بعد، به کرنش در آمد. سر فرود آورد. رام شد. به راه شد. «منصور» خندید.