به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، قدرت فرماندهی و مدیریت فرمانده فقید نیروی هوایی نکته ای است که بسیاری از همرزمانش به آن اذعان دارند. این امیر آسمانی نزدیک‌ترین روابط را با نیروهایش داشت، به گونه‌ای که آن‌ها فرامین شهید ستاری را با دل و جان می‌پذیرفتند.

امیر خلبان رضا رمضانی یکی از همرزمان شهید ستاری در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری شهید ستاری از آشنایی اش با این امیر شهید و خصوصیات مدیریتی وی می گوید.

 

 

امیر رمضانی با اشاره به این‌که در دوران دفاع مقدس با شهید ستاری آشنا شده است، بیان می‌دارد‌: تیمسار ستاری در مقطعی از جنگ فرمانده ایستگاه رادار دزفول بود و آشنایی من با ایشان ‌از آنجا‌ شكل ‌گرفت. من خلبان هواپیمای اف5 پایگاه هوایی دزفول بودم.

 

وی می افزاید: علاوه ‌بر ارتباط جایگاهی ‌و صوتی که در طول روز و در زمان پرواز با شهید ستاری داشتیم، شب‌ها ‌در مركز فرماندهی پایگاه با حضور ایشان و دیگرهمكاران جلساتی تشكیل ‌می دادیم و به شرح گزارش و عملكرد روزانه و برنامه های روزهای آتی و هماهنگی های لازم برای كارهای فردا می پرداختیم. من مرتبا شهید ستاری را در این جلسات می دیدم. یکبار برخوردی داشت که احساس کردم او با دیگران فرق دارد.

 

همرزم شهید ستاری با بیان این‌که شهید ستاری انسانی احساسی و عاطفی بود ادامه می دهد: در یكی از همین جلسات، شهید ستاری نزدیك من آمد دو دستش را به دو طرف صورت من گذاشت و صورتم را لمس كرد.

بعد در مورد اتفاقی كه آن روز حین پرواز افتاده بود صحبت كردیم. اشرافیت و واقع بینی خاصی در كار و تخصصش داشت. بعدها با ایشان بیش‌ترآشنا شدم. در جلسات زیادی خدمت شان بودم . این نکته که او انسان عادلی بود همیشه در ذهنم تجلی خاصی داشته و دارد .

 

 

امیر رمضانی در خصوص مدیریت شهید ستاری بیان می‌کند: امیر منصور ستاری دارای دو خصیصه بسیار مهم بود، مدیریت و انسان شناسی واقعا خوبی داشت. افراد ر ا خوب ارزیابی و شناسایی می كرد. یكی از اصول مهم مدیریت، سازمان دهی و جایگزین كردن افراد در جایگاه خودشان است. ستاری با توجه به این که اشرافیت مدیریتی بالایی داشت، سعی می كرد، نفرات و افرادی كه توانمند هستند و در جایگاه خود موثرند را با شناختی كه از آن‌ها دارد، درجای خودشان قرار بدهد.

 

ایشان سازمان خودش را خوب می‌شناخت و نسبت به نیاز های سازمانش اشراف كامل داشت. اكثر تجهیزات نیروی هوایی ساخت خارج بود. در عین حال ستاری نسبت به تهیه قطعات و ساخت آنها در داخل کشور و خودكفایی سازمان توجه ویژه ای داشت. او به جمله «ما می توانیم» اعتقاد داشت. برای رسیدن به این هدف، خودش هم در كنار نیروهایش حضور پیدا می‌كرد تا باعث تقویت روحیه بچه‌ها شود و كارها به نحو احسن انجام بگیرد.

 

 

همرزم شهید ستاری در ادامه می گوید: اگرچه تخصص اصلی شهید ستاری كنترل شكاری بود ، اما بعدها كه در جایگاه بالا تری قرار گرفت، آمد و خودش هم پرواز كرد.

به گفته امیر رمضانی، از آن‌جایی‌که شهید ستاری می خواست مجموعه تحت امرش را بهتر بشناسد و در مدیریت این مجموعه موفق تر باشد. شهید ستاری در كابین خلبان دو نشست و همراه معلم خلبان پروز کرد. ایشان ابتدا با هواپیمای ملخ دار و بعد با هواپیمای «اف 14» پرواز كرد و حس پرواز گرفت و چه خوب هم این حس پرواز را در كلماتش جاری می‌ساخت. آن‌چه را كه در حال پرواز دیده و درك كرد، آن فعل و انفعالات، آن طبیعت و... همه و همه را در اشعار و دكلمه اش جاری و ساری كرد.

 

وی با بیان این‌که شهید ستاری همچنین دست به قلم بود و ذوق نوشتن داشت، اضافه می‌کند: در زمانی كه ستوان دوم بود ، مطالب را در مجلات معتبر آن زمان به انتشار رساند . مطالب تخصصی نیرو ی هوایی را از زبا ن انگلیسی به فارسی ترجمه می كرد. مطالبی با موضوعات پدافند ، را دار و....من نمونه ها ی ی از نوشته ها و مطالب منتشر شده ایشان را دارم . انتهای همه آنها نوشته است: «ستوان دوم منصور ستاری »؛ با توجه به اینكه تخصص اصلی ایشان كنترل شكاری بود، اما دانشمند بود و به سازمان خودش اشراف كامل داشت.

 

 

امیر خلبان رمضانی با اشاره به خلاقیت های شهید ستاری که وجهی از وجوه فرم ا ندهی و مدیریت او بود می گوید: در فرماندهی شهید ستاری هواپیمای «پرستو» مهندسی معكوس شد. همان طور که عرض کرد م ، ستاری می خواست ایده «ما می توانیم» را به باور برساند. می گفت: ببینید ما ساختیم . ما می توانیم این كارها را انجام بدهیم.

 

این همسنگر شهید ستاری ادامه می‌دهد: بنای ساخت هواپیماهایی نظیر آذرخ ش به همت ایشان و مرحوم ثنایی، در پروژه «اوج» گذاشته شد. «اوج» محلی بود كه بنیاد هواپیماسازی ‌وقطعه سازی در آنجا شكل گرفت. اگر امروز با قدرت می گو ی یم ما «كوثر» و«آذرخش» را می سازیم، بنای همه اینها از آنجا گذاشته شد.

 

به گفته امیر خلبان رمضانی، ایده و اندیشه ساخت قطعات و هواپیما و خرید تجهیزات لازم و حمایت های بی دریغ شهید ستاری به بچه ها دل و جرات می داد. این یكی دیگر از ویژگی های ایشان بود. تجهیزات هواپیما های ما خارجی بود و شهید ستاری بر این باور بود كه ما باید بتوانیم قطعات مورد نیازمان را خومان تولید كنیم تا هواپیماهایمان برای همیشه سر پا باشند.

 

وی ادامه می دهد: به جرات می توان گفت نیروهوایی تا زمانی سر پا است كه هواپیماهایش پرواز کنند و رادارهایش بچرخ ن د و موشك های ش هدایت و فایر شوند. ستاری این مهم را خوب می دانست و سعی می كرد به قولی این كوره و آتش را روشن نگه دارد. در حقیقت شاخصه‌ ی سازمان شناسی و آگاهی نسب ت به اهداف سازمان ، این جا نمود پیدا می كرد.

 

همرزم شهید ستاری در پایان تاکید می کند: شهید ستاری انسان مخلصی بود. ایشان خالصانه و با دل و جان كارمی كرد. شناخته شده بود. جایگاه خودش را داشت . فرمانده نیرو بود و نیاز نداشت به کارهایی مثل پرواز کردن بپردازد، اما او فرماندهی نبود که فقط به فکر حفظ سمتش باشد. با جان و دل کار می کرد و دل می سوزاند. معنویت و كارهای ش برای رضای خدا بود و با نیت پاك کار می کرد . برای درجه و حفظ ظاهر كار انجام نمی داد.

 

امیرسرلشکر منصور ستاری در ۱۵ دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به شهادت رسید.

 

پایان پیام/