سرهنگ خلبان عرب سرهنگی از پیشکسوتان نیروی هوایی و هم‌پرواز شهید مصطفی اردستانی است. این خلبان پیشکسوت نهاجا از آشنایی با شهید اردستانی این‌گونه بیان می‌کند:

«آوازه شهید اردستانی بر سر زبانها بود و به سبب شجاعتی که در جنگ از خود بروز داده بود، زبانزد عام و خاص شده بود، از همه مهم‌تر سجایای اخلاقی و ایمان و اعتقاد راسخش به مقدسات، چهر های عرفانی و معنوی از او ساخته بود.

شهید اردستانی سال 1362 در پایگاه دزفول بود و با تعریفی که از ایشان شنیده بودم علاقه‌مند شده تا از نزدیک با او ملاقاتی داشته باشم. وقتی هواپیما را روی باند نشاندم، پس از پارک آن در محل مورد نظر، به گردان پروازی راف کن که شهید اردستانی در آنجا بود، رفتم.

أذان ظهر نزدیک بود، در همین موقع شخصی در محوطه گردان با صدای رسا به گفتن اذان مشغول شد. تا آن روز شهید اردستانی را ندیده بودم. از یکی از پرستان سراغ ایشان را گرفتم.

گفت: جناب اردستانی داخل محوطه است.

ببخشید من که در محوطه کسی را نمی بینم، جز شخصی که دارد اذان می گوید. خندید و با تعجب پرسید: مگر جناب اردستانی را نمی شناسی؟؟

پاسخ دادم: از نزدیک ایشان را ندیده ام. سرش را به طرف شخص مؤذن برگرداند و گفت: همان شخصی که اذان می گوید جناب اردستانی است.

همین صحنه کافی بود تا آنچه در مورد ایشان در پایبندی به مسائل مذهبی شنیده بودم، باور کنم. صبر کردم تا اذانش تمام شد. جلو رفتم و خودم را معرفی کردم. با هم برای ادای فریضه نماز به گردان رفتیم و پس از آن حدود یک ساعت صحبت کردیم که از سخنانش به ایمان و اعتقاد راسخش پی بردم.

عملیات کربلای ۵ شروع شده بود. با اصرار زیاد از شهید عباس بابایی خواستم تا اجازه بدهد، مسئولیت تخلیه مجروحین را در این عملیات به عهده بگیرم. شهید بابایی موافقت کرد و در روز چندین مرتبه مجروحین عملیات را از پایگاه امیدیه تخلیه می کردیم.

اكثر مجروحین از برادران بسیج و سپاه بودند. آنها می گفتند: «وقتی هواپیماهای خودی بالای سر رزمندگان می آیند، کلی روحیه می گیرند. اگر برادران خلبان بتوانند بالای سر بچه ها مانور انجام دهند، در بالابردن روحیه آنها خیلی مؤثر است.

هر چند این عمل از لحاظ ایمنی، خالی از اشکال نبود، ولی با مهارت و اقتداری که در امر پرواز از شهید اردستانی سراغ داشتم، موضوع را با ایشان در میان گذاشتم و گفتم:

برادران سپاه تقاضا کردداند که هنگام پرواز بالای سر رزمندهها مانور انجام بدهید تا روحیه شان بالا برود.

گفت: - مانعی ندارد. ان شاء الله این کار را می کنیم.»

همان روز پرواز کرد و پس از اینکه بمب‌هایش را روی سر نیروهای عراقی ریخته بود، در بازگشت چند مانور دیدنی و زیبا. بالای سر رزمندگان خودی انجام داده بود که برادران سپاه از این عمل شهید اردستانی خوشحال شده و مرتب تشکر می کردند.

 

امیر سرتیپ شهید مصطفی اردستانی 15 دی‌ماه 1373 در سانحه هوایی نزدیک فرودگاه اصفهان همراه با شهید منصور ستاری و جمعی از فرماندهان نیروی هوایی به درجه رفیع شهادت نائل آمد

 

گزارش از پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری

پایان پیام/