به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهید ستاری، آن‌ها که شهید مصطفی اردستانی را از نزدیک می‌شناسند، خاطره‌های جذاب و شنیدنی زیادی از او دارند. سرهنگ خلبان علی عالی زاده از همرزمان شهید اردستانی، یکی از روزهای بودن در کنار این شهید بزرگوار را نقل می‌کند که در ادامه می‌خوانیم:

«سال 1363 در پایگاه تبریز مشغول خدمت بودم . شهید اردستانی نیز در این پایگاه خدمت می‌کرد و از خلبانان خوب « اف – 5 » بود که در جنگ رشادتهای زیادی از خود بروز داده بود . سابقة دوستی ما به قبل از انقلاب بازمی‌گشت و علاوه بر آن دریک آپارتمان همسایه بودیم.

تعاونی مسکن پایگاه در صدد احداث شهرکی به نام «شهرک پرواز» در تبریز بود . طبق اعلانی که شده بود ، برای هر قطعه زمین مبلغ 85 هزار تومان پول به صورت علی‌الحساب بایستی واریز می‌شد . من و حاج مصطفی در این تعاونی شرکت کردیم و وجه مورد نظر را به حساب ریختیم.

روزی پس از خاتمة خدمت ، پیاده به طرف منزل در حال حرکت بودیم که یکی از آشپزهای باشگاه غذاخوری با حالتی عصبانی به طرف ما آمده رو به حاج مصطفی کرد و گفت :

شما زمین می‌گیرید و اصلاً به ما توجهی ندارید ! فقط بلدید حرف بزنید، ولی عمل نمی‌کنید !

شهید اردستانی خیلی خونسرد و در حالی که می‌خندید، پرسید : «اشکال چیست ؟ کمی واضح‌تر صحبت کن تا بفهمم چی شده !»

با این صحبت حاج مصطفی او کمی آرام گرفت و گفت : «من زمین می‌خواهم ، ولی پول ندارم.»

شهید اردستانی گفت: «همین ! مشکل تو این قدر کوچک است. این‌که ناراحتی ندارد.» در ابتدا آن آشپز فکر کرد که شهید اردستانی از سر تمسخر این گونه حرف می‌زند ، لذا کمی مکث کرد و گفت : «شما به این می‌گویید مشکل کوچک ، پس مشکل بزرگ چطور است ؟»

حاج مصطفی گفت : «بیا من زمین خودم را به شما می‌دهم ! پول آن را هر وقت داشتی بده.»

فردای آن روز ، به تعاونی مسکن رفت و تمام مدارک را به اسم آن آشپز انتقال داد . وی نیز کم‌کم وجه آن را پرداخت می‌کرد .

حاج مصطفی به من گفت : «عالی‌زاده ! اگر این پول را نگیرم ، می‌ترسم ناراحت شود.» مدت‌ها گذشت و آن شخص چنان خرد‌خرد این پول را می‌داد که من نمی‌دانم تا زمان شهادت شهید اردستانی توانست تمامی پول را بپردازد یا نه !»

 

شهید مصطفی اردستانی، از یاران و هم‌پروازان شهید منصور  ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

پایان پیام/