ویروسی که بلای جان جهان شده و به کشورمان نیز سرایت یافته، مصداق بارزی از یک دشمن تمام عیار است که کمر به نابودی و عدم بسته، اما این تقابل موجب شد تا بار دیگر به خودمان و بایدها نگاهی دوباره کنیم. اخلاق را بار دیگر محور قرار دهیم و انسانیت را غنیمت بشمریم.

 

نبرد امروز کم از دفاع دیروز ندارد و یک آزمون تمام عیار است. هم‌دلی انسانیت و از خودگذشتگی، سرفصل‌های این امتحان دشوارند الگوهای برجسته و درخشانی که این کشور در طول تاریخ خود دیده است، آموزگاران خوبی برای این گذر از این گردنه صعب و انگیزه‌بخش روزهای ما قرنطینگی است.

 

دشمن این روزهایمان که حیات انسان‌های جهان را نشانه رفته کوچک‌تر از تصور است و با چشم غیر مسلح نادیدنی ، تخریب و کشتار و آسیب‌های جانبی‌اش اما کم از دشمنی که هشت سال و با پیشرفته‌ترین و روزآمدترین تجهیزات و جنگنده‌های شرقی و غربی مقابلمان ایستاده بود ندارد.

سال‌های پیش، دشمن بعثی با حمله به نفتکش‌ها سعی داشت کشور را به انزوا بکشد و اندیشه شوم در هم شکستن ایرانمان را در خیال خامش می‌ساخت و می‌پرداخت. اما آن روزها که دشمن با همراهانش از شرق و غرب مقابل ملت ایران دندان خشم و کین می‌سایید، مردم آموختند که یاری جز یکدیگر ندارند و به همراهی و یاری میهن شتافتند.

هرکس، به قدر بضاعت، آن‌چه از نوع دوستی اندوخته بود به میدان می‌آورد تا در نهایت هم‌دلی و ایستادگی به پیروزی منجر شد. شهیدان، که با عبور از گران‌مایه‌ترین دارایی خویش، انسانیت را مفهومی تازه بخشیدند بی شک الگوهای ماندگار برای بشریت هستند؛ قهرمانان شهادت و پاک‌باخته دیروز، در نبرد تازه با لباس و هیبت دیگری جان فشانی می کنند.

 

شکست قرنطینه

امیر سرلشکر شهید منصور ستاری، فرمانده نهاجا و همراهان او در این مسیر پیشتاز بودند و با کردار خود ناگفته‌های بسیاری را با عمل خود ره توشه روزهای تاریک و پرپیچ و خم امروزمان ساختند.

«منصور» و همسنگرانش در روزهای بسیار سخت و مملو از نگرانی جنگ، امکان سالم به مقصد رسیدن نفتکش‌ها و صدور نفت را ممکن کردند. حفاظت از منابع اقتصادی زیر آماج حملات هوایی دشمن به نفتکش‌ها که شاه‌رگ حیاتی اقتصاد کشور بودند کاری بود دشوار و طاقت‌کاه. عراق با قصد به انزوا کشاندن ایران از هیچ اقدامی از حمله به شهرها و مناطق مسکونی گرفته تا حمله به تأسیسات نفتی و پالایشگاهی دست بر نمی‌داشت این‌بار کشتی‌های عظیم حامل محموله‌های نفتی کشورمان را مورد هدف قرار داده بود.

درست در چنین روزهایی در فروردین‌ماه  ۱۳۶۵ که منطقه اهواز هنوز درگیر تثبیت عملیات والفجر۸ بود، بعث عراق دو مانور درسطح بسیار بالا را آغاز کرد. بمباران بی وقفه منابع نفتی به‌خصوص اسکله های صدور نفت در جزیره خارک و هدف قرار دادن مستمر کشتی‌های انتقال نفت، نخستین گام بلند دشمن برای به قرنطینه بردن و ضربه به کشور بود.

بعثی‌ها اما به این اندازه بسنده نکردند و ضمن بمباران منابع حیاتی و حساس اقتصادی کشور، شهرهای بزرگ از جمله پایتخت را هدف قرار می‌دادند.

سرهنگ ستاری ورزمندگان پدافندی وآفندی همراهش، شب و روز درتلاش برای جلوگیری ازخسارات‌های بمباران‌ها تلاش می‌کردند. کار، به قدری دشوارشده بود که ازت وان جنگ افزارهای موجود خارج بود و سامانه‌های پدافند هوایی، در تیررس حمله‌های دشمن قرار می‌گرفتند. امیر سرلشکر ستاری، دهمین روز فروردین ۶۵ از تهران به اهواز عزیمت کرد و در ساختمان مهندسی رزمی معروف به ساختمان جهاد خودکفایی پدافند هوایی مستقر شد. همه دوستان رزمنده همسنگراشان را فراخوان داد. تشریح شرایط کشور و اوضاع حاکم بر مناطق عملیاتی و اقتصادی دو ساعت به طول انجامید و بار دیگر خواستار ایثار و تلاش بیش‌تر برای کمک به کشور شد.

 

طرح متحرک ستاری

 

تعدادقابل توجهی توپ ضدهوایی خریداری شده جدید و تنک شده از یگان‌های پدافندی خارج از برد دشمن را راهی اهواز کرد. این تجهیزات می‌بایست  مساحت ۸۰۰ کیلومتر مربعی  مسیر منابع، چاه‌ها و تلنبه‌خانه‌های نفتی را شبانه‌روزی و با دقت بالا حراست می‌کرد.

این‌جا بود که طرح خلاقانه سرهنگ ستاری که به همین نام مشهور شد، کارساز افتاد. بر اساس «طرح متحرک ستاری»، توپ‌های ۲۳میلی‌متری پشت انتهای خودروهای تویوتا نصب می‌شد و به شکل سیار در حاشیه سواحل نفت‌خیز  از اهواز تاگوره دراستان بوشهر گشت‌زنی می‌کرد.

جک‌های دیده بانی برای جلوگیری ازنفوذ دشمن به منابع درخارج ازسواحل  مستقر شد. این استقرار کاری طاقت‌فرسا و بسیار دشوار بود که با نوآوری شهید ستاری  عزم جدی مهندسی رزمی پدافند هوایی ممکن شد.

شهید ستاری، در روز سوم اجرای این طرح به بحرگان در استان بوشهر رفت و به بچه‌های مهندسی رزمی خداقوت گفت. تأکید همیشگی‌اش یعنی فراموش نکردن توسل به حضرت زهرا(س) را بار دیگر تکرار کرد و گفت باید تاجان داریم با دشمن بجنگیم. نمی‌گذاریم دشمن بعثی نفت را نابود و صدور آن‌را متوقف کند.

این موضوع با تلاش ۴۷ روز شبانه‌روز از اهواز تا گوره، کارآمد شد و ضمن این‌که طرح دشمن را برای جلوگیری از صدور نفت کشورمان ناکام گذاشت، تعدادی از هواپیماهای دشمن را سرنگون کرد.

سرهنگ ستاری درمقابل دشمن مانند کوه ایستاد و دوستانش را همراهی وفرماندهی کرد. در این برهه طاقت‌فرسا، زمان‌هایی می‌رسید که در کران جنگ، بیش از ده روز از امکانات بهداشتی محروم بودند یا خواب نداشتند،

ویروس کرونا و جنگ نفت سال ۶۵ از بسیاری جهات به یکدیگر شباهت دارند؛ الگوی از خودگذشتگی و جان‌فشانی بزرگانی چون شهید منصور ستاری، انگیزه و امیدبخش این روزها است. روزهایی که گرچه سخت می‌گذرد اما امیدبخش به روزهای بهتر است.

 

 

 

امیرسرلشکر منصور ستاری ۱۵ دی ماه ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به شهادت رسید. یاد و نام او و دیگر شهیدان دفاع مقدس گرامی باد.

 

 پایان پیام/