"تیمسارفرهی" مسئول راه اندازی دانشگاه است که برای تاسیس و راه اندازی آن زحمات فراوانی را متحمل شده است .فرهی درسال 1340 وارد دانشکده افسری و پس از طی دوره های آموزشی، در لجستیکی ارتش و پس ازآن درلجستیکی نیروی هوایی خدمت کرد. باقبولی در آزمون های بورسیه نیروی هوایی جهت آموزش دوره های ارتباطات به مدت 2 سال به کشور انگلستان رفت .چند ماهی از بازگشت وی به ایران نگذشته بود که برای آموزش سامانه های موشکی هاگ عازم آمریکا شد و پس از بازگشت نیزریاست نخستین مدرسه موشکی را برعهده گرفت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به توصیه تیمسار عباسی، نیروی هوایی و فرمانده آموزش هوایی ودر سال 1360 نیز مامور تشکلیل دانشگاه نیروی هوایی گردید. وی در این گفتگو از مراحل تاسیس دانشگاه و حمایت های ویژه شهید ستاری گفته است .

 

جرقه تاسیس دانشگاه برای نیروی هوایی در چه زمانی ایجاد شد؟

 

چندی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از افسران باهوش نیروی هوایی به نام سرهنگ رضا رضایی به فکرتاسیس دانشگاه نیروی هوایی افتاد . اما به نظرم آن ها راه اشتباهی طی کردند چرا که آن ها مراکزی چون مرکز الکترونیک شیراز و یا شاهان شهر اصفهان را انتخاب کردند که به دست گرفتن آنها دردسرهای خاص خود را داشت و عملا امکان پذیرنبود . خود من هم همیشه به فکر مکانی مناسب برای ایجاد دانشگاه هوایی بودم و در نظر داشتم که مهرآباد جنوبی را به عنوان این مکان تعیین کنم که امروز نیز دانشگاه هوایی در آنجا قراردارد. آن زمان هم که رئیس مدرسه موشکی هاگ بودم از خدا میخواستم که  قدرتی به من دهد تا بااستفاده ازامکانات موجود درمهرآباد جنوبی ،آنجا را به دانشگاه هوایی تبدیل کنم که بالاخره این آرزوی من عملی شد.به خاطردارم که تا چند سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی ،وضعیت نیروی هوایی آنچنان مشخص نبود و زمانی که من را به عنوان مسئول ایجاد دانشگاه انتخاب کردند، همه مرا به تمسخر می گرفتند ضمن آنکه کسی باور نداشت که بتوانیم چنین دانشگاهی را بنا کنیم .اما من به معنای واقعی کلمه باور داشتم که می توان چنین دانشگاهی را تاسیس کرد.

 

نقش شهیدستاری در تاسیس این دانشگاه چه بود؟

 

حدود سال 64 بود که شهیدستاری به عنوان مسئول طرح و برنامه نیروی هوایی منصوب شد و ازآنجایی که افسری نابغه وپرتلاش بود، کار تاسیس دانشگاه را به قوت پیگیری کرد.در آن زمان با زحمت فراوان و باهماهنگی باتیمسارظهیرنژاد ( فرمانده وقت ستاد کل ارتش ) یک ساختمان سه طبقه را درخیابان استاد نجات الهی گرفتم و آنجا را به عنوان دفتر هماهنگی دانشگاه هوایی افتتاح کردم .علت انتخاب آن ساختمان نیز این بود که آوردن استادان به داخل مراکز نظامی کار دشواری بود و آن ها نیز به این کار رغبتی نداشتند .زمانی که شهید ستاری با کار مامواجه شد، بنابر ذهنیتی که از ماداشت ، سه بار تصمیم گرفت که گروه ما رامنحل کند.

 

چه ذهنیتی؟

 

اول اینکه در آن زمان خوباوری کافی وجود نداشت و دیگر هم اینکه فرهی شخص مناسبی برای این کارنیست .

 

شما برای از بین بردن این ذهینت چه کردید؟

تیمسار ستاری در ابتدا دستور دادند که ساختمان را به بنیاد مستضعفان بازگردانیم.

دراینجا برداشت من این بود که دغدغه شهید ستاری اموری دیگری است .من با خودم گفتم که باید طرز فکر شهیدستاری را عوض کنم و برای این کار دست به دامان هم دوره ای های ایشان و افرادی چون تیمسارسیفی و تیمسارجنگی شدم وهرچند روز یکبار، یک نفر از آن ها را برای صحبت کردن خدمت شهیدستاری میفرستادم برای حفظ ساختمان هم باتیمساربازرگان ( رئیس وقت جهادخودکفایی) صحبت کردم و به ایشان گفتم که یک ساختمان باچنین مشخصاتی وجود دارد و از آنجا که شما به طور مستقیم از وزارت دفاع بودجه خودرا دریافت می کنید با ستاری دچار مشکل نمی شوید که بازرگان هم قبول کرد و آن ساختمان همچنان متعلق به جهاد خودکفایی باشد .حدود 2 هفته ای افراد را به سراغ شهیدستاری می فرستادم و خودم هم با ایشان هیچ صحبتی نمی کردم تا نتیجه کار مشخص شود.

 

پس از چند هفته شهید ستاری من را خواست و پرسید که تاسیس دانشگاه در چه مرحله ای قرار دارد. من توضیح دادم که پیگیرکار درشورای عالی انقلاب فرهنگی هستم و هم زمان طرح درس ها نیز در حال نگارش است علاوه براین خبردارم که این طرح در دفتر ریاست جمهوری قرار دارد و مهندس میرسلیم ( مشاور رئیس جمهور وقت ) ضمن استقبال از آن پیشنهاد دادم که این طرح در قالب یک رشته در دانشگاه امیرکبیردایر شودکه ما مخالف این کار بودیم چرا که هدف ما تربیت افسر برای نیروی هوایی بود شهیدستاری با شنیدن این گزارشها از من خواست که طرح دانشگاه را به وی بدهم و من نیز بدون هیچ پرسشی طرح را دراختیار ایشان قرار دادم . پس از چند روز مجددا من را خواستند و پاکتی را به من دادند با بازکردن پاکت دیدم که ذیل طرح را آیت الله خامنه ای ( رئیس جمهوری وقت ) امضا کرده و بدین ترتیب مقدمات کار فراهم آمد

 

 

از این به بعد شهید ستاری چه اقداماتی جهت سرو سامان دادن به تاسیس دانشگاه انجام دادند؟

 

شهید ستاری در آن زمان همچنان نگران بودند که آیا باتوجه به شرایط می توان دانشگاه را راه انداخت یا خیر برای همین به من گفتند که پیش از شروع به کار دانشگاه ، ابتدا طبقه بندی مشاغل را انجام بده تا وضعیت جایگاه فارغ التحصیلان مشخص شود و پس از آن کار دانشگاه را عملی کنیم اگرچه پیشنهادی شهید ستاری در آن زمان منطقی بود اما من قانع نشدم و به شهید ستاری گفتم که میخواهم به صورت کارشناسی پیوسته ، دانشجو پذیرش کنم و درغیر این صورت کار را رها خواهم کرد که شهید ستاری هم نظر من را پذیرفتند در آن زمان پیشنهاد بنده این بود که یک نفر از میان فارغ التحصیلان قبل از انقلاب به عنوان رئیس دانشکده و من هم به عنوان افسر هماهنگ کننده انتخاب شوم که پس از چند روز شهید ستاری بنده را به عنوان رئیس دانشگاه و تیمسار شوقی را نیز به عنوان جانشین منصوب کردند پس از آن باحضور چندنفر ( دکتر فریبرز مطلبی  به عنوان معاون آموزش دانشگاه هوایی و تیمسار تقوی نژآد ) و با چند قاشق و چنگال به مهرآباد جنوبی رفتیم تا دانشگاه را راه اندازی کنیم در آن زمان حدود سه هزار اسیرجنگی از مهرآبادجنوبی سکونت داشتند و پرسنل هم حضور داشتند شهیدستاری می خواستند که مهرآباد را تقسیم کنند که من به ایشان گفتم نگران نباش چرا که همه آن ها را از مهراباد خارج می کنند و اوضاع درست می شود با هماهنگی که با حجت الااسلام نظران انجام دادن تصمیم گرفتیم که اسرا را از ساختمان های 1024 نفری خارج کنیم و از آن ها برای ساخت و ساز هم استفاده کنیم که از طریق آن ها ساخت و ساز هایی زیادی انجام دادیم

 

در ابتدای تاسیس دانشگاه چه مشکلاتی پیش روی شما بود؟

 

بهار سال 1365 بود که ما کارهای مقدماتی دانشگاه را به اتمام رساندیم از آن جایی که با دکتر توکلی ( معاون وقت سازمان سنجش آموزش کشور ) رفاقتی داشتم با ایشان وارد مذاکره شدم و قرار شد که از کنکور سال 66 نختسین دانشجویان جذب شوند.

درکنار این ما ازطریق هلیکوپتربه تمام نقاط کشور اطلاع رسانی کردیم و جزوه هایی را نیز جهت معرفی دانشگاه آماده نمودیم در اولین سری نیز حدود 70 نفری را جذب کردیم حدودی یکی دو هفته ای از جذب دانشجویان گذشته بود دانشجویان شروع به استعفا دادن کردن چرا که آن ها درواقع  میخواستند مهندس شوند و علاقه ای برای حضور در نیروی هوایی نداشتند

 

واکنش شهیدستاری به این ریزش ها چه بود؟

 

شهیدستاری باشنیدن این خبر با من تماس گرفتند و من به ایشان گفتم که یک مقدار روحیه خود را از دست دادم شهیدستاری بسیار قاطعانه به من گفتند که اگر همه این افراد بروند مهم نیست و تو به کار خودت ادامه بده با این سخن شهید ستاری روحیه دوباره در من ایجاد شد و جالب آنکه پس از آن حتی یک نفر هم از دانشگاه استعفاد نداد.

 

درابتدای کار چه دانشکده هایی دایر شد ؟

 

در ابتدا دانشکده های «هوافضا»، « فرماندهی و کنترل » ، « علوم پایه » و «مدیریت» را تاسیس کردیم و تاسیس دانشکده پرواز را به مرحله بعد موکول کردیم از این مرحله به بعد بود که شهیدستاری اطمینان کامل به ما پیدا کردند و دانشگاه نیروی هوایی به عشق ایشان تبدیل شده بود و همیشه به ما سرمی زدند . اگرچه من فرد مغروری هستم اما علاقه من به شهید ستاری به جایی رسید که کفش های ایشان را برایشان ردیف می کردم و اگرچه که پس از جداشدن از دانشگاه هوایی از عملکرد ایشان نسبت به خودم راضی نبودم اما به ایشان علاقه داشتم .

 

چه شد که ازدانشگاه نیروی هوایی رفتید؟

 

تیمسار ستاری علاقه مند بود که مرا ابقا کند اما من معارضان زیادی داشتم .چراکه من بافرمانده هان نیرو رابطه خوبی نداشتم و مشکلات زیادی بین ما به وجود آمده بود متاسفانه به تعبیر آقای بازرگان « رئیس جهاد خودکفایی وقت » تا زمانی که یک طرح روی کاغذ است کسی با آن کاری ندارد اما وقتی کار شروع می شود همه چوب لای چرخ میگذارند و درمورد ما هم همین طور بود و به همین دلیل علاقه ای به ماندن نداشتم .من که دیدم عده ای با ماندن من موافق نیستندبه تیمسار گفتم که من را نبیند چون من فرد آزادی بودم و به آرزوی خودم هم رسیدم و به قول مرحوم سرهنگ یافت آبادی ، 20 سال صفا کردم و در 10 سال پایانی خدمت هم یک کار خیربرای خودم باقی گذاشتم .روز آخر هم شهید ستاری گفتند که از رفتن من ناراحت هست چرا که نمی داند چه کسی را جای من بگذارد. در نهایت هم تیمسار شوقی برای این کار انتخاب شدند. در جلسه به شهید ستاری گفتم که من در دانشگاه هوایی یک سیستم ایجاد کردم و پس از من هم کارها ادامه می یابد. در همان جلسه به ایشان گفتم که تیمسار با رفتن من اتفاقی برای نیروی هوایی نمی افتد اما وای به حال آن روزی که شما از نیروی هوایی بروید !

 

چه خاطره جالبی  از همکاری شهید ستاری دارید؟

 

به خاطر دارم که برای شروع به کار کارگاه ها حدود60 میز کار نیازداشتیم .درخواست میزکار را به فرمانده نیرو دادم. دیدم که شهید ستاری مانند یک نجار ماهر دستور دادند که چه مقدار چوب راش و سایر تجهیزات فراهم شود تا تجاری نیروی هوایی ، میزها را تحویل دهد. نجاری نیرو نیزگفت که به 6 ماه زمان نیاز است تا میزها ساخته شود! با شنیدن این حرف خودم دست به کار شدم و یک قسمتی از چوب ها به نجاری پدر یکی از افسران وظیفه خودم ( آقای علیزادگان ) در تهران بردم وظرف مدت یک روز چند میز تحویل دادم که این کار موجب شگفتی شهید ستاری شد.

 

کدام یک از ویژگی های شخصیتی شهید ستاری برای شما بسیارجالب توجه بود؟

 

شهیدستاری فرد بسیارباشهامت و شجاعی بود .برای نمونه به خاطر دارم که یکی از مسئولان پیشین برای خود گاوصندوقی درستکرده بود تا درمواقع خطر درآن پنهان شود. اما شهید ستاری هیچ گاه از آنجا استفاده نکرد و درزمان جنگ نیز دائما در منطقه رفت و آمد داشت .

 

امروز پس از گذشت حدود 30 سال چه حسی نسبت به دانشگاه نیروی هوایی دارید؟

من همان روز که دانشگاه را تاسیس کردیم ، می دانستم که این دانشگاه چه ثمراتی را در آینده خواهد داشت و امروز خدا را بسیار شکر می کنم که چنین مرکزی را ایجاد کردم .امروز حدود 50 نفر از فارغ التحصیلان دکترای هوافضا و الکترونیک دارند و همین موضوع برای من بسیار خرسندکننده است . دانش هوایی این دانشجویان بسیار زیاد است و می توانند بسیار از سیستم ها را طراحی کنند و حال آنکه امکان بروز استعدادها فراهم نمی شوند، مسئله دیگری است .

 

حرف آخر...

 

متاسفانه شهیدستاری زود رفتند واگر بودند می توانستند سازندگی های فراوانی انجام دهند.

 

امیرسرلشکر منصور ستاری ۱۵ دی ماه ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به شهادت رسید. یاد و نام او و دیگر شهیدان دفاع مقدس گرامی باد.

 پایان پیام/

گزارش از پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری