به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، از همان کودکی و جوانی، جهان را گونه‌ای متمایز می‌دید. او دغدغه هایی داشت و با تمام وجود برای به حقیقت پیوند دادن‌شان می‌کوشید. به همین خاطر بود که در بحبوحه محدودیت‌ها و ناامیدی‌ها درست زمانی‌که نیاز به تأمین تجهیزات نظامی بیش از پیش احساس می‌شد و ادامه راه بدون تکیه به بیگانگان، ناممکن می‌نمود، او به کارهای بزرگ دست می‌زد.

 

 آخرین روزهای سال 62 بود. جهاد خودکفایی با ادغام جهادهای سازندگی یگان‌های نهاجا و تحقیقات صنعتی نهاجا، شد بستری برای دنبال کردن ایده‌های نوآورانه.

می‌گفت از ساختن پیچ، مهره و حتی کوچکتر از این‌ها شروع و روزی به ساخت رادار و هواپیما منجر می‌شود. برای ساختن و منسجم شدن کارهای نوآورانه، تلاش و تشویق می‌کرد. تلاشش برای منسجم کردن فعالیت‌های جسته و گریخته اثرمند شد. گروه‌ها یکپارچه شدند و همدیگر را یافتند.

 

گروهی ساخت قطعات اف 14 و گروهی ساخت توپ ضدهوایی 23میلی‌متری را دنبال می‌کرد. ساخت هواپیما در پروژه اوج هم با قوت پیش می‌رفت. گروهی در اورهال هواپیمای سی130 فعال بودند و گروهی رادار می‌ساختند. با پیگری‌های منصور، کارهایشان حالا به ثمر نشسته بود و دیدنی.

حضرت‌ آیت‌الله خامنه‌ای رئیس‌جمهوری وقت هم که از تلاش‌های شهید منصور ستاری و دیگر همراهانش در پروژه اوج 110 و دیگر طرح‌ها آگاهی داشتند، مهمان نمایشگاهی از تلاش‌های جهاد خودکفایی نهاجا شدند. حتی درزمان آسفالت محوطه حتما سرکشی می‌کرد و گاهی ایرادات را می‌گفت. حتی رنگ آمیزی جداول و محوطه را شخصا نظارت می‌کرد گفت باید لوله های داربست نمایشگاه رنگ سرمه ای نهاجا باشد.

 

شهید ستاری، زودتر از همه در محل برگزاری حاضر شد و همه چیز را از نظر گذراند. صبح جمعه آبان ماه ۷۲ نمایشگاه در دانشگاه هوایی دایر شد.  سرازپا نمی شناخت تا رهبر معظم انقلاب اسلامی، برسند و ماحصل این تلاش‌ها را را از نزدیک ببینند.

 

 بیش از یک‌ساعت همراه با  فرمانده کل قوا  بهمراه بود. دقیق، جزئی وآرام توضیح می‌داد. گویی «منصور» می‌دانست که این تلاش‌ها روزی مقدمه کارهای بزرگ و ماندگار در تاریخ خواهد شد.

 

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

 

 

پایان پیام/