به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، برای برخورداری از یک کشور توانمند در حوزه دفاعی و اقتدارمند، تجهیزات نظامی قدرتمندی برخوردار است، اما دانش، معیاری است که نمی‌توان نادیده انگاشت.

شهید منصور ستاری این مهم را خوب می‌دانست. از همان زمان که یک افسر جوان بود و مجله‌های خارجی را می‌خواند و بعضی وقت‌ها برایشان می‌نوشت، تا زمانی که به فرماندهی نیروی هوایی رسید و آموزش را در کنار دیگر اولویت‌های اساسی و در اوج جنگ در صدر اهمیت قرار داد.

«دانشگاه هوایی» که با تلاش‌های مستمر و پیگیری شهید ستاری و همراهانش تأسیس و راه‌اندازی شد، ثمره همین اندیشه بود. بذری که او با تأسیس این دانشگاه غرس کرد امروز نهالی پربار شده که میوه شیرینش، ارتقای سطح دانش هوایی و پدافندی است.

بعد از تأسیس دانشگاه هوایی توسط تیمسار ستاری، دانشجویان خلبانی که از این دانشگاه فارغ التحصیل می شدند، مدرک لیسانس هوانوردی دریافت می کردند. این دانشگاه با دورنمایی که شهد منصور ستاری برای آن پیش‌بینی کرده بود، تأمین نیازهای دانشی نیروی هوایی در همه حوزه‌ها و مطابق با دانش روز دنیا را بر عهده داشت. سرهنگ خلبان جلال آرام یکی از کسانی بود که در مسیر پر فراز و نشیب راه‌اندازی این دانشگاه و حرکت در مسیر تکامل آن، فرمانده نهاجا را همراهی می‌کرد.

 

پرواز با جت پیشرفته

 

این همرزم شهید ستاری، از روزهایی می‌گوید که آموزش‌ها در این دانشگاه، دنبال می‌شد و معتقد است شهید ستاری در ارتقای این آموزش‌ها نقش مهمی داشت.

 

سرهنگ آرام از شکل گرفتن دوره خلبانی با جت پیشرفته زیر نظر شهید ستاری می‌گوید و بیان می‌کند: بر اساس دستورالعمل جدید، دانشجویان پس از پرواز با هواپیمای ملخ‌دار «بونانزا» و توربو جت «پی. سی- ۷» وارد مرحله جدیدی می شدند که پرواز با هواپیمای جت پیشرفته بود. در حقیقت این مرحله تمام کنند؛ دوره دانشکده خلیاتی است. برای تشکیل مرکز پرواز با هواپیمای جت پیشرفته نشست‌های مشورتی با حضور شهید ستاری برگزار شد و من به عنوان خلبانی که سال‌ها تجربه آموزش داشتم برای این کار انتخاب شدم. با ملاقاتی که در دفتر تیمسار ستاری انجام شد، ایشان از بنده خواستند در این زمینه طرحی را آماده و ارائه کنم.

 

پس از چند روزه طرح را آماده کردم و خدمت ایشان بردم. با توجه به تجربیات چندین ساله ام، فکر می کردم طرحم باید خوب و کامل باشد

این پیشکسوت نیروی هوایی، اشراف و آگاهی شهید ستاری به دانش نیروی هوایی را این‌گونه بیان می‌کند:

فرمانده نهاجا، طرح را به دقت دیدند، زیر قسمت‌هایی از آن را خط کشیدند و یادداشت هایی در کنارش نوشتند. فکر کردم تغییراتی که تیمسار داده‌اند باید جزئی باشد، ولی بعد که سر فرصت آن را مطالعه کردم، متوجه شدم ایشان به طور کلی شالوده و اساس طرح مرا متحول کرده و مطالب را به نحو بهتری پیشنهاد داده‌اند. وقتی از دفتر ایشان بیرون می آمدم، فرمودند باید برای اول مهر دانشجو بپذیرید؟ 

سرهنگ خلبان آرام با بیان این‌که موضوع جذب دانشجو از نظر من ممکن نبود، ادامه می‌دهد: با احتساب این‌که آن روز شانزدهم مرداد بود. گفتم تیمسار! ما حتی اگر پول و پرسنل کافی هم داشته باشیم این زمان کوتاه به ما اجازه انجام چنین کاری را نمی‌دهد. اما تیمسار ستاری در جوابم گفتند شما بروید شیراز! من خودم می آیم و میگویم چه‌کار باید بکنید. 

دو روز بعد، تیمسار به شیراز آمدند و از چند ساختمان متروکه و خراب که برای این کار در نظر گرفته شده بود بازدید کردند. همان جا دستورات لازم را صادر کردند و از ما خواستند بازسازی ساختمان‌ها را شروع کنیم. از ایشان  وسایل و امکانات را درخواست کردم.

این همراه فرمانده آسمانی نیروی هوایی عزم و انگیزه شهید ستاری برای راه‌اندازی دانشگاه را مثال زدنی می‌داند و عنوان می‌کند: تیمسار در کمتر از ۲۴ ساعت، تمام امکانات را فراهم کردند و کار به صورت شبانه روزی ادامه یافت. دو روز قبل از موعد مقرر ساختمان آماده بهره برداری شد. تیمسار به شیراز آمدند و آن را افتتاح کردند.

خلبان آرام به آغاز پذیرش دانشجویان جدید در حالی که باورش مشکل بود اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: تیمسار از من «سیلابس» (دستور کار پروازی) را خواستند. سیلابس را خدمت ایشان ارائه دادم. تصور نمی‌کردم، در تخصصی که مربوط به آموزش خلبانی است نظر خاصی داشته باشند. پس از ارائه چند پیشنهاد که از طرف ایشان صورت گرفت، متوجه شدم تیمسار، از من دستور کار پروازی دانشکده خلبانی کشورهای «هندوستان»، «پاکستان»، «یونان» و «آمریکا» را مطالعه و بهترین آن را با توجه به امکانات موجود در نیروی هوایی انتخاب کرده‌اند. شهید ستاری ضمن این‌که مطالب جدیدی را عنوان می کردند، از ما می خواست آنها را به دانشجویان تعلیم دهیم. 

شهید ستاری می‌گفت هواپیماهایی که در آینده به خدمت خواهیم گرفت، این سیستم‌ها را خواهند داشت و لازم است دانشجویان این آموزش‌ها را در همین مرکز ببینند.

پیشکسوت نیرو هوایی از نگاه بلند شهید ستاری برای دانشجیان دوره‌های خلبانی مثالی بیان می‌کند: ما در مقطع کارشناسی علوم هوانوردی با نظر تیمسار ستاری مخالف بودیم و می گفتیم برای یک دانشجوی خلبانی دروسی مانند «آیرودینامیک سیالات تراکم پذیر - فیزیک حرارت و یا ارتعاشات عمومی» که از دروس دانشجوی مهندسی است، هیچ ضرورتی ندارد. پیشنهاد میکردیم به جای این دروس مباحث پروازی دانشجو را بیشتر کنیم، اما ایشان می گفتند یک خلبان که می‌خواهد با هواپیما پرواز کند، باید اطلاعاتی از تخصص فنی و مهندسی هواپیما هم داشته باشد. مهندس هواپیما هم باید یک سری اطلاعات پروازی بداند که هر دو بتوانند در زمینه کاری یکدیگر را درک کنند.

به بیان سرهنگ آرام، شهید ستاری معتقد بود آموزش محدودیت و نقطه پایانی ندارد و می‌گفتند من برای دانشجویان خلبانی دانشگاه هوایی به مرحله لیسانس قانع نیستم. چرا دانشجویان ما نروند و فوق لیسانس نگیرند؟ چرا آنها دکترای علوم هوانوردی نگیرند؟ بگذارید ما کشوری باشیم که خلبانانش دکترای هوانوردی داشته باشند.

امیرسرلشگر منصور ستاری فرمانده فقید پدافند و نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در ۱۵ دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

 

 

انتهای پیام/