به طراوت آسمان و به اقتدار کوه

  • 1401/05/01 - 12:13
  • تعداد بازدید: 2068
  • زمان مطالعه : 4 دقیقه

به طراوت آسمان و به اقتدار کوه

شما کجا سراغ دارید هواپیمای سنگین تانکر، دو الی سه ساعت در خاک دشمن در آسمان غوطه ور باشد تا بتواند به موقع به هواپیماهای شکاری سوخت برساند تا پایگاه دشمن را در مرز اردن بمباران کند. اینها حماسه است. اینها بزرگترین فیلمهای سینمای تاریخ جهان است. چه سوژهای بهتر از این وجود دارد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، فرمانده آسمانی نیروی هوایی کشورمان، همان میزان که در تکاپو و تلاش برای بهترساختن و حل کاستی‌های بود در سخنانش نیز امید و انگیزه را محور قرار می‌داد. این انگیزه و باورمندی را به همراهانش در نیروی هوای هوایی نیز منتقل می‌کرد.

 سخنرانی امیر سرلشکر شهید منصور ستاری در جمع پرسنل هوایی نمونه‌ای از همین باورمندی است که در ادامه می‌خوانیم:
 
«نیروی هوایی دو خصلت بسیار بزرگ دارد که نمایش این خصلتها کافی است تا امتی را همیشه آماده و در حال حرکت به جلو نگاه دارد. اولین مورد، آسمان است. آسمان جایگاه و جولانگاه نیروی هوایی است. از آسمان به زمین نگاه کردن با شرایط عادی زندگی فرق دارد و تفاوتها بسیار است. اشخاص را طور دیگری بار می آورد و به نوع دیگری می توان با خدا خلوت کرد. در آسمان چیزهایی وجود دارد که هر کس که سال‌ها این راه را پیموده، به خوبی حرفهای مرا می فهمد که چقدر تفاوت بین یک زندگی معمولی و یک زندگی آسمانی است.
مسئله دوم، شجاعت است که از خصلت های لاینفک نیروست. شجاعت ابعاد مختلف دارد که یکی از آنها خلاقیت است.
اشخاص شجاع در هر کاری می توانند تحولات بزرگی به وجود آورند. شجاعان، خلاقان همه صحنه ها خواهند بود و همین دو خصلت کافی است به هر گونه ممکن به نمایش گذاشته شود تا مایه هیجان و حرکت یک جامعه در طول قرون باشد.
ما تا کنون نتوانستیم ذره ای از شجاعت و شهامت و جان دادن و حرکتهایی را که نیروی هوایی در طول جنگ داشت، نشان بدهیم. لذا احساس می کنیم که باید خودمان پیشقدم بشویم و قدمی برداریم.
نیروی هوایی در طول هشت سال دفاع مقدس هر چه انجام داده برای حفظ اسرار، پنهان نگه داشته شده و الان زمان آن فرا رسیده تا فعالیت‌ها، جانفشانی ها و ایثارگری های پرسنل را به نحو مناسب و مقتضی بیان کنیم.
به یاد بیاوریم آن روزهایی را که خلبانان، دسته دسته با هواپیماهای شکاری برای سرکوبی دشمن متجاوز به مأموریت می‌رفتند و می دانستند که عده ای از آنها بر نمی گردند. امروز از آن لحظه که از هم خداحافظی می کردند، می توان کتابها نوشت. آنها می دانستند که می روند ولی بر نمی گردند. 
باید رفت و جان داد و خون داد و حفظ کرد. آن وقت است که صدام داعیه فتح سه روزه تهران را به گور می برد، این موارد است که کسی نگفته و کسی نکرده و باید حرفشان زده شود.
در یک جمع بندی کلی از مجموعه نیروی هوایی از داوطلب بسیجی، سرباز، درجه دار، افسر و فرماندهان و مسئولین این نیرو در تمامی رده های خود، شهید تقدیم اسلام و انقلاب کرده است تا از انقلاب و اسلام دفاع کند. در روز ۳۱ شهریور ۵۹ که عراق ساعت ۲ بعد از ظهر، پایگاه‌های نیروی هوایی را بمباران کرد، قبل از غروب آفتاب و قبل از اینکه نهایتا در پایگاه‌هایشان فرود آیند، همان پایگاه‌ها دو ساعت پس از اولین حمله توسط خلبانان نیروی هوایی بمباران شد و نیروی هوایی چنین حماسه آفرید و تا آخر جنگ چنین بود.
شما کجا سراغ دارید هواپیمای سنگین تانکر، دو الی سه ساعت در خاک دشمن در آسمان غوطه ور باشد تا بتواند به موقع به هواپیماهای شکاری سوخت برساند تا پایگاه دشمن را در مرز اردن بمباران کند. اینها حماسه است. اینها بزرگترین فیلمهای سینمای تاریخ جهان است. چه سوژهای بهتر از این وجود دارد.
هشت سال مداوم در خلیج فارس اسکورت نفتکش ها را داشتیم. با امکانات و تجهیزات هوایی کاروانها را اسکورت می کردیم و نفت صادر می کردیم و از آن طرف همه چیز می آوردیم.
جنگنده «اف- ۴» ما با آن سرعتش پا به پای کشتی نفتکش که بیش از ۵ الی ۶ گره دریایی سرعت نداشت، می رفت و شب و روز، آن را از آسیب هواپیماهای دشمن حفظ می کرد.
باید این‌ها را طوری بیان کرد و به دیگران و آیندگان انتقال داد. نگهداری آن همه امکانات و تجهیزات و وسایل پیچیده که هنوز از نظر پیچیدگی در مملکت درجه اول است، این خود کار بسیار با ارزشی بود.
ما هواپیماهای قدرتمندمان را با یک موشک وارد جنگ کردیم و همین نیرو با چهار و یا پنج موشک از جنگ خارج شد، یعنی در حالی که به چهار نوع موشک دیگر مجهز شده بود و این یک چنین نیرویی بود.
اگر در مظلومیت بمانیم و هیچ کدام از آنها گفته نشود، این اشتباه بزرگی است و اگر این اتفاق بیفتد چه کسی باید اینها را بگوید، این جا عرصه هنر است.
مظلوم باید با ظلم مبارزه کند. ظالم را خود مظلوم باید بکوبد. نیروی هوایی یک چنین نیرویی بود. در مقابل بهترین و بالاترین تکنولوژی ایستاده است. ما از جنگ خودمان درس خود را گرفتیم و می دانیم که حالا چگونه باید بجنگیم.
 
قطعاً اگر آینده و فرزندانمان این مسئله را بدانند به هیجان خواهند آمد و راه را خواهند یافت. این مسائلی است که هنر و هنرمند امروز این انقلاب باید به جایی برساند. شیرین و زیبا و با طراوت مثل آسمان بیان کند. به همان لطف و طراوت و فراگیری که آسمان یک کشور دارد.»
 
 
امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
 
 
 
پایان پیام/
 
  • گروه خبری : عمومی,برگزیده ها,اسلایدر,زندگی نامه
  • کد خبر : 177
کلمات کلیدی
مدیر محتوا
خبرنگار

مدیر محتوا

نظرات

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

نظر دهید