«حسین مشهدی ابراهیمی» که در سال 1350 وارد نیروی هوایی ارتش شده بود و در طول خدمت خود در واحد پشتیبانی و تولید(که تا پیش از انقلاب با نام هنگ نوسازی شناخته می شد) مشغول به خدمت بود بارها از نبوغ شهید سرلشگر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش و پدافند هوایی در قسمت تخصصی خودش گفت و اینکه ستاری چگونه روحیه ما می توانیم را در نیروی هوایی تثبیت کرد. مشهدی ابراهیمی در کوران جنگ تحمیلی مسئولیت معاونت شعبه صفحات فلزی را عهده دار بود و در زمان فرماندهی شهید ستاری به سمت مسئول کل صفحات فلزی منصوب شد.

به گفته مشهدی ابراهیمی، یکی از رموز مهم موفقیت شهید ستاری، سرکشی و بازدید همیشگی و روزانه از مهم‌ترین قسمت های تحت امر خود بود و چون ما در قسمت پشتیبانی و تولید بودیم، در برخی از روزها امیر ستاری سه بار به قسمت ما می آمدند تا از پیشرفت کار اطمینان حاصل کنند.

روزهایی داشتیم که تا 11 شب به کار می پرداختیم و ساعت کار برای ما مشخص نشده بود. علاوه بر این شهید ستاری به ما آموخت که به پیش رو نگاه بیندازیم و از تمرکز بر گذشته خودداری کنیم. در قسمت ما از آنجایی کار نوسازی آغاز شد که امیر ستاری گفتند ما می توانیم. تلاش کنیم هر چه در توان داریم به منصه ظهور برسانیم چرا که امروز مملکت مال خود ماست.

ساخت رادارهای کورکن

او با به ساخت رادارهای کورکن با تأکید شهید ستاری اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: ما در گام نخست دو نوع «کفت» یا همان رادار کورکن ساختیم که مورد بازدید رهبر معظم انقلاب اسلامی قرار گرفت. این کفت ها را برای نخستین بار در خلیج فارس روی هواپیماها آزمایش کردیم که خوشبختانه جواب مثبت گرفتیم.

به گفته مشهدی ابراهیمی، شهید ستاری در ابتدای هر پروژه از ما می خواستند که نیازهای خود را برای انجام کار اعلام کنیم و بعد از آن با تمام قوت کار را جلو می بردیم. به لطف خدا اکثر اوقات نیز موفق می شدیم چرا که می دانستیم فرمانده از ما حمایت می کند و مهم تر از آن، هر آنچه را که می خواستیم برای ما تهیه می کرد.

به گفته او، علاوه بر پروژه کفت،  «تعادل نویز» فانتوم هم از دیگر کارها بود که با همکاری قسمت موتور جت به اتمام رسید. علاوه بر این هر آنچه که تعمیرات در رادار، ون های راداری، نوسازی و تعمیرات آن و بسیاری از کارهای دیگر در آن زمان صورت گرفت.

«دروغ»؛ مهم ترین خط قرمز شهید ستاری

این همراه شهید ستاری درباره خط قرمزهای ستاری می‌گوید: تنها چیزی که شهید ستاری را به شدت آزار می‌داد «دروغ» بود. به طوری که اولین دروغ مقابل ایشان، آخرین آن بود چرا که شهید ستاری با شخص دروغگو دیگر هیچ کاری نداشت.

به گفته وی، شهید ستاری در عین قاطعیت بسیار مهربان بود و از بعد روانی به خوبی نیروها را می شناخت. شناخت او از نیروها به شکلی بود که اگر احساس می کرد، کسی نیاز به صحبت کردن و هم دلی دارد، به صحبت کردن با او می پرداخت و آن شخص هم به راحتی با شهید ستاری درد دل می کرد. خیلی ها با دیدن فرمانده نیرو خجالت می کشند و کنار می رفتند اما من به راحتی مشکلات را با ایشان در میان می گذاشتم.

همانطور که گفتم ایشان از دروغ متنفر بودند و همین موضوع باعث شده بود تا هیچ گزارش نادرستی به ایشان نرسد. همین نکته موجب می شد تا ایشان بر پایه اطلاعات درست تصمیم گیری کنند و به اشتباه نیفتند .

با نیروها راحت بود

مشهدی ابراهیمی با اشاره به روحیه صمیمی شهید ستاری بیان می‌کند: خیلی ها از ایشان ایراد می گرفتند که چرا یک افسر معمولی اینقدر راحت با شما صحبت می کند که شهید ستاری به خوبی از من حمایت کرده و از دیگران هم می خواستند، مشکلات نیرو را بدون پرده به ایشان منتقل کنند. پس از آمدن به قسمت ما، بلافاصله به سراغ من می آمدند و نظر من را می خواستند. من هم از این کار ایشان خجالت زده می شدم اما شهید ستاری از من می خواستند که نظراتم را برای پیشرفت کار ارائه دهم و می گفت این نظرات برای من مهم است.

به گفته وی، امیر ستاری سیستم تشویقی خوبی داشتند و معمولا پس از هر پروژه موفقیت آمیز به تناسب کاری که هر فرد کرده بود از یک تا چند سال ارشدیت برای وی در نظر می گرفتند.

او بیان می‌کند، شهید ستاری علاوه بر اینکه فرمانده نیرو بودند، نظر فنی و تخصصی ایشان هم خیلی مهم بود. خصلت شهید ستاری این بود که اگر صد پروژه در دست داشتند، به طور هم زمان همه را به خوبی سرکشی می کردند.

تدبیر خاص شهید ستاری

شهید ستاری، تدبیر بسیار خوبی در پیشبرد کارها به خرج می دادند. علاوه بر این کاری را که احساس می کردند، شدنی است تا لحظه آخر پیگیری می کردند تا جایی که به ما می گفتند هر وقت خسته شدید بروید اما به ساعت نگاه نکنید. برای ما مثال می زندند و می گفتند که مگر از منطقه خبر ندارید که چه خبر است؟! مگر آنها شب و روز دارند؟ مگر آنها ساعت دارند که ما داشته باشیم؟ ما باید آنها را حمایت و پشتیبانی کنیم .

ویژگی متمایز دیگر شهید ستاری، توانمندی بسیار خاص ایشان در سخنوری بود به نحوی که اگر دو ساعت صحبت می کردند از سرباز تا فرمانده احساس خستگی نمی کردند . حضور مستمر ایشان، دیگر ویژگی شهید ستاری بود. ایشان هیچ کاری را تلفنی و پس از طی سلسله مراتب پیگیری نمی کردند بلکه خودشان در محل انجام کار حاضر می شدند.

زمانی که شهید ستاری برای بازدید به مکانی می رفتند، در بدو ورود از ماشین خود پیاده می شدند و تمام قسمت ها را پیاده می رفتند تا پس از بازدید از آخرین قسمت سوار ماشین می شدند که همین امر موجب زخم پای ایشان شده بود.

عزم جدی برای تعمیر رادارها

نشهدی ابراهیمی به اشاره به عزم جدی شهید ستاری برای احیای تجهیزات و قطعات مهم در پدافند هوایی بیان می‌کند: پس از آنکه به مسئولیت رسیدم یک روز خدمت شهید ستاری رفتم و به ایشان پیشنهاد دادم که همه رادارهای از رده خارج شده و آسیب دیده را به ما بسپارند تا آنها را اورهال کنیم.  شهید ستاری پرسیدند که آیا واقعا می توانی؟ من هم گفتم هدف ما درست کردن آنها است و تمام تلاش خود را صرف این کار می کنیم. شهید ستاری برای شروع کار دو ون آوردند که بسیار هم ترکش خورده بود و شهید ستاری می خواست میزان جدیت ما را آزمایش کند. ما توانستیم بیش از 80 درصد آن را اورهال کنیم.

مشهدی ابراهیمی،  با بیان این‌که ایشان در طول جنگ تحمیلی تنها به این فکر می کردند که نیروی هوایی در عملیات ها کم نیاورد و موفق باشد می‌گوید: شهید ستاری پس از دفاع مقدس نیز تلاش کردند که از جنبه های مختلف، رفاه پرسنل، روزآمدی تکنولوژی نیروی هوایی، خودکفایی و... نیروی هوایی را در حالت برتری نگه دارند.

دست‌یافتن به دانش فنی هواپیماهای غنیمتی

این همراه شهید ستاری بیان می‌کند برای نمونه چند هواپیمای عراقی را به غنیمت گرفته بودیم که عراقی ها می گفتند از رده خاج شده است.  شهید ستاری دستور دادند که آن هواپیماها بررسی و قطعات سالم آنها ضمن شماره گذاری به انبارها منتقل شوند.

وی ادامه می‌دهد: استفاده مهم دیگر ما از این هواپیماها، شناخت آلیاژ بدنه هواپیما بود چرا که ما تا آن زمان شناخت خوبی از آلیاژ بدنه هواپیما نداشتیم که با ارسال ورق بدنه این هواپیماها به آلومینیوم سازی اراک و انجام آزمایشات مربوطه به دانش فنی بدنه هواپیماها نیز دست یافتیم.

مشهدی ابراهیمی  با بیان این‌که خیلی از کارهای بنیادی در زمان ایشان انجام شد که کسی به همین راحتی جرات انجام آن را نداشت، بیان یم‌کند: شهید ستاری فرمانده یک نیروی خیلی مهم بود و اشتباه او بسیار بزرگ و عملکرد مثبت او نیز بسیار مهم جلوه می کرد. جسارت مثال زدنی ایشان موجب شد تا همه گروه ها فعال شوند و پروژه های بزرگی را پیگیری کنند.

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پایان پیام/