به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، پیگیری جدی کارهای نیروی هوائی، برای حل مشکل‌ها کاری بود که شهید سرلشگر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش به آن اهتمامی ویژه داشت؛ به طوری که خودش آستین بالا می‌زد و در کنار دیگر نیرو‌ها، مشغول پیش بردن و انجام کار می‌شد.

 

مهندس مرحوم سید مرتضی ثنایی که در کارهای زیادی در کنار این شهید والامقام حضور داشته و با چشمان خودش پیگیری و جدیت او را دیده است، خاطره‌ای دارد که حضور جدی این فرمانده بزرگ را در عرصه عمل نشان می‌دهد:

 

«یکی از هواپیماهای شکاری، در جنگ دچار آسیب دیدگی شدیدی شده و سیم کشی داخل هواپیما به کلی سوخت. تیمسار دستور بازسازی آن را به شعبه تعمیرات سنگین دادند.  آن هواپیما، کیلومترها سیم‌کشی لازم داشت و این کار چند روزی به طول انجامید و ما مجبور بودیم به علت فشار کار تا ساعت 11 شب در قسمت بمانیم.

در یکی از شب‌ها که هوا بسیار سرد بود، تیمسار وارد آشیانه شدند. پس از سلام و احوالپرسی به من گفتند: سید! شام داری به من بدهی؟

گفتم: بله ما هم هنوز شام نخورده‌ایم. شام را آوردیم و با تیمسار مشغول صرف غذا شدیم. بعد از شام، تیمسار یک چهارپایه کوچک را برداشتند و زیر هواپیما نشستند و شروع به سیم‌کشی کردند.

سیم‌کشی قسمت تحتانی هواپیما کار بسیار سخت و خسته‌کننده ای است. با توجه به این‌که می‌بایستی مدت زمان زیادب سر و گردن و دست‌ها بالا نگه داشته شوند، انسان را دچار احساس خستگی می‌کند.

حتی در میان بچه‌ها ما، هرکسی که پانزده تا بیست دقیقه این کار را انجام می‌داد، خسته می‌شد و بیرون می‌آمد تا اندکی استراحت کند و دوباره کار را آغاز کند. اما تیمسار که کار را شروع کردند تا ساعت 11 شب به طور مداوم کار می‌کردند و سایر بچه‌ها هم که می‌دیدند تیمسار در کنار آن‌ها نشسته و کار می‌کند، برای رفع خستگی از زیر هواپیما بیرون نمی‌آمدند.

ساعت، 11 شب بود که تلفن دفتر آشیانه به صدا در آمد. تیمسار را می‌خواستند. به ایشان اطلاع دادیم. کار را رها کردند و به دفتر رفتند. بچه‌ها که از فرط خستگی توان حرف زدن نداشتند فرصت را غنیمت شمرده و چندلحظه‌ای به استراحت پرداختند.

یکی از بچه‌ها گفت: مثل این‌که تیمسار قصد دارند تا پایان کار این‌جا بمانند.

همین‌طور هم شد و پس از این که از دفتر آشیانه بازگشتند، آمدند و دوباره دست‌به‌کار شدند. ایشان تا ساعت سه و نیم صبح که کار به پایان رسید، پابه‌پای سایر بچه‌ها کار سیم‌کشی هواپیما را انجام دادند.

تیمسار ستاری، پس از پایان کار به همه بچه‌ها خسته نباشید گفتند و سپس خداحافظی کردند و رفتند. ما هم که از فرط خستگی و بی‌خوابی نای حرف زدن نداشتیم به سمت خانه‌هایمان به راه افتادیم.»

 

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پایان پیام/