«با برادر شهید ستاری (ناصر) دوست بودم . ایشان مغازه دار بود و من گاهی به ایشان سر می‌زدم . روزی که برای دیدنش به مغازه رفته بودم ، برادر زادة شهید ستاری (مسعود) نیز جلو مغازة پدرش ایستاده بود . او به تازگی لیسانس گرفته بود و قرار بود به سربازی برود . پس از اینکه کمی با هم صحبت کردیم، گفت :دوست دارم در نیروی هوایی خدمت کنم ، می‌توانی برایم کاری بکنی؟

گفتم : عموی شما فرمانده نیروی هوایی است . چرا به من می‌گویید؟

گفت : راضی نیست به نیروی هوایی بیایم .

وقتی علت را پرسیدم ، گفت :عمویم احتمال می‌دهند که چون من نسبتی با ایشان دارم ، پرسنل فکرهایی بکنند و خدای نکرده برداشت نادرستی داشته باشند .

مسعود گفت :اگر می‌خواهی کارم را درست کنی طوری عمل کن که عمویم متوجه قضیه نشود .

قبول کردم و بدون اینکه تیمسار متوجه شود ، تمام کارهای اداری ایشان را به عنوان یک ستاری نا آشنا ، انجام دادم . قرار شد که دو روز بعد در فرماندهی لجستیکی نیروی هوایی و در تخصص خودش مشغول خدمت شود . در این میان ، یک شب تیمسار ستاری به منزل برادرش می‌روند و آقا ناصر ، موضوع را با ایشان در میان می‌گذارد و می‌گوید :داداش ! الحمدالله کار مسعود در نیروی هوایی درست شده . اگر شما اجازه بفرمایید ، قرار است دو روز دیگر مشغول خدمت بشود .

تیمسار با شنیدن این موضوع رو به مسعود می‌کنند و می‌گویند :عموجان با توجه به اینکه خیلی دوستت دارم ؛ ولی حق نداری آنجا بیایی ، تو هم مثل همه ، هر جا به تو نیاز داشتند و اعزامت کردند برو خدمت کن ، ولی به نیروی هوایی نیا ! 

روز بعد مسعود به من زنگ زد و ضمن تشکر ، عذرخواهی کرد و گفت :پدرم حقیقت را به عمویم گفت و او هم اجازه نداد که بیایم.»

امیرسرلشگر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.»

 

پایان پیام/