به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، بهزاد یاسینی، فرزند شهید علیرضا یاسینی خاطره‌ای از این شهید والامقام بیان می‌کند که خواندنی است:

پس از شهادت عمویم که در عملیات چزابه، به فیض شهادت نایل شده بود، یک لوح تقدیر از طرف رئیس ستاد مشترک به پدرم داده بودند. وقتی از پایگاه بوشهر به تهران منتقل شدیم این لوح را نیز همراه خود آوردیم و جزء لوازم پدرم بود.

رئیس دفترش جناب سرهنگ دهقان برایم تعریف می کرد:

تیمسار یاسینی برای انجام کاری از اتاق کار جدیدش خارج شد. در حال چیدن وسایل در اتاق بودم که قابی زیبا نظرم را جلب کرد. لوح تقدیری بود که به مناسبت شهادت برادر تیمسار و برای اظهار همدردی و تسلیت از سوی رئیس ستاد مشترک به ایشان اهدا شده بود.

با خود گفتم بهتر است تا تیمسار نیامده آن را در جای مناسبی نصب کنم. گمانم این بود که او از این کار خوشحال خواهد شد. از یکی از همکاران، میخ و چکش گرفتم و به بررسی اتاق پرداختم تا جای مناسبی برای نصب آن بیابم. سرانجام آن را پشت میز و بالای سر تیمسار نصب کردم.

پس از مدتی شهید یاسینی در حالی که چند ورق کاغذ در دست داشت وارد اتاق شد. وقتی متوجه نصب لوح تقدیر شد. با تعجب پرسید:

این را تو نصب کردی؟!

- بله تیمسار، جایش خوب است؟

بر خلاف انتظار من که فکر میکردم از این کار خوشحال خواهد شد، ابروانش در هم گره خورد و با لحنی نه چندان آرام گفت: خواهش میکنم سریع آن را بردار! | به آرامی خودم را به پشت میزش رساندم و قاب را از روی دیوار برداشتم و کناری گذاشتم. در حالی که سرم را پایین انداخته بودم، جلو آمد و دست روی شانه ام گذاشت و گفت:

شهید یاسینی با مهربانی به من نگاهی کرد و گفت: از دست من ناراحت نباش، برادرم برای هدفش شهید شده و اجرش نزد خدا محفوظ است، اگر این لوح را اینجا قرار بدهم، می ترسم غرورش مرا بگیرد.

چند لحظه بعد به طرف قاب رفت و آن را برداشت و خیره خیره نگریست و زیر لب چیزهایی می‌گفت. گویی که مشغول نجوا با برادر شهیدش بود. او را تنها گذاشتم و به آرامی اتاق را ترک کردم.»

شهیدعلیرضا یاسینی از یاران شهید منصور ستاری 15 دی ماه 1373 همراه با جمع دیگری از فرماندهان بلندپایه نیروی هوایی ارتش، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پایان پیام/