«بر اثر شیمیایی شدن و موج گرفتگی رفتارم غیر قابل تحمل شده بود . گاهی ، نیمه‌های شب که ناراحتی‌ام شروع می‌شد ، برمی‌خاستم و همه چیز را به هم می‌زدم ، وسایل خانه رامی‌شکستم و سرم را به دیوار می‌کوبیدم .

همسرم با حلم و بردباری بی‌نظیری که واقعاً خاص انسانهای بزرگ است ، از من نگهداری می‌کرد . هر وقت مرا در وضعیت غیر عادی می‌دید ، صبورانه آمپولم را تزریق می‌کرد و با زحمت فراوان مرا به بیمارستان می‌رساند . به مرور زمان ، ناراحتی‌های من به روح و جسم همسرم نیز اثر گذاشت و او را دچار عارضة قلبی کرد .

تیمسار ، کاملاً از وضعیت خانوادگی من با خبر بودند و هر از چند گاهی به من سر می‌زدند . در این بین ایشان از ناراحتی همسرم نیز آگاهی یافتند و تا جایی که از دستشان بر می‌آمد برای ما تلاش کردند .

یک روز ، به من گفتند ، برای تغییر آب و هوا و کسب روحیه سفری به مشهد بکنم . پس از چندی به اتفاق همسرم عازم مشهد شدیم . در آنجا بر حسب اتفاق تیمسار هم تشریف آورده بودند . ایشان به گرمی با ما احوالپرسی کردند و سپس به مسئول زائر سرا گفتند اتاق مناسبی را برای ما اختصاص دهد .

هنگام رفتن ، در حالی که با من دست می‌دادند ، پاکتی را در میان دستم نهادند و گفتند: چند روزی که این‌جا هستید به دردتان می‌خورد.

قبول نمی‌کردم ، ولی با اصرار ایشان پذیرفتم و بعد از رفتنشان ، پاکت را باز کردم . دیدم مبلغ قابل توجهی پول داخل آن گذاشته‌‌اند!»

امیرسرلشگر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

پایان پیام/