انتخابی دیگر
شهید یاسینی از همان روزها راه خود را یافت و دست به انتخاب بزرگی زده بود و آن بستن پیمان ناگسستنی با امام (ره) و انقلاب اسلامی بود که پس از آن و بهویژه در دوران جنگ تحمیلی در وفای به این عهد، سر از پا نمیشناخت و لحظهای برای تحقق آرمانهای مقدس امام (ره) رخوت و سستی به خود راه نداد.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی شهید ستاری، شهید علیرضا یاسینی یکی از عناصر ارزنده و گرانبهای نیروی هوایی ارتش و از یاران شهید منصور ستاری، فرمانده آسمانی نیروی هوایی است. سرتیپ خلبان علی بختیاری همراه این شهید و از پیشکسوتان نیروی هوایی، از ویژگیها انقلابی و عملیاتی این شهید والامقام گفتنیهایی دارد:
«اوایل سال ۱۳۵۷، درست در بحبوحه تظاهرات مردمی علیه شاه بود که از تهران به پایگاه بوشهر منتقل شدم. شهید یاسینی چند صباحی قبل از من به آن پایگاه رفته بود و آنجا همکار شدیم. او را از دوران دانشکده میشناختم. شخصیتی دوستداشتنی بود، علی رغم اینکه از من قدیمیتر بود، ولی رفتار دوستانه و منطقیاش که حکایت از ادب بالای وی داشت مرا شیفته خود کرده بود.همواره ادب او از پست و مقام و درجهاش بالاتر بود. همین خصلت پسندیده او، باعث میشد که در کنار او احساس خوبی داشته باشم
در آن زمان، جو حاکم بر محیطهای نظامی، بهویژه نیروی هوایی، جو اختناق بود. این مسئله در گردانهای پروازی به لحاظ حساسیتی که روی قشر خلبان داشتند دوچندان بود زیرا برای رژیم شاه خیلی سخت می نمود اگر افکار انقلابی در این قشر که زحمت زیادی برای آموزش آنها کشیده بود، رسوخ میکرد. اما برخلاف تصور آنها، این فکر گسترش یافته بود و در محافل دوستانه نجواها علیه اقدامهای وحشیانه رژیم شاه که هر روز عدهای از هموطنان عزیزمان را در خاک و خون می غلتاند، بالا گرفت.
شهید یاسینی همواره در بحث ها جزء معترضین به کشتار مردم توسط رژیم بود. چون علاوه بر همکار بودن، همسایه ایشان بودم و رفت و آمد خانوادگی بین ما برقرار بود، خیلی راحت در شبهایی که دور هم جمع می شدیم، راجع به اوضاع و تغییر و تحولاتی که در حال وقوع بود، صحبت می کردیم. از طرفی خوشحال بود که رژیم شاه در حال زوال است و بوی سرنگونی اش به مشام می رسید. اما از طرف دیگر کشتار مردم به دست عمال شاه او را سخت ناراحت میکرد. طوری که مرتب در هر جمع به این روش غیر انسانی رژیم اعتراض میکرد.
در آن اوضاع، باید ما خلبانان که در شدیدترین جو خفقان و اختناق قرار داشتیم، به فراخور حال خود، در این اعتراضها سهمی میداشتیم. با مشورتی که با شهید یاسینی کردیم، تصمیم گرفته شد تا به دلایلی، پروازهای آموزشی خودمان را لغو کنیم. با بهانهگیریهای بیمورد سعی میکردیم تا هر طور شده عیبی از هواپیما بگیریم، شاید از پرواز باز بمانیم.
رفته رفته، این شیوه مؤثر افتاد و بین سایر خلبانان عمومیت پیدا کرد. طوری که فرمانده پایگاه متوجه شد، توان عملیاتی پایگاه از بین رفته است. آنها به خوبی فهمیده بودند این عمل دوستان خلبان، در واقع عکس العملی است در مقابل رفتار غیرانسانی رژیم با مردم انقلابی؛ لذا احساس خطر کرده و پروازها را قطع کردند.
قطع شدن پروازهای آموزشی، باعث شد تا بچه ها (خلبانان بیشتر دور هم جمع شوند و راجع به اوضاع و اتفاقاتی که در حال وقوع بود، تبادل اطلاعات کنند. مسئولان وقتی شرایط را چنین دیدند، برای برهم زدن این دور همنشینیها، ترفند دیگری را اندیشیدند تا شاید اذهان ما را از جریانهایی که در حال وقوع بود، منحرف کنند.
مسئولان اعلام کردند: «از فردا همه خلبانان در سالن توجیه پایگاه جمع شوند، معلمان آموزشی که از آمریکا آمدهاند، راجع به مسائل مختلف پروازی صحبت خواهند کرد. در واقع آنها جلسه پرسش و پاسخ پیرامون مسائل مختلف پروازی به راه انداخته بودند تا بدین طریق وقت ما را پر کنند، بلکه ذهنمان به جای دیگری معطوف نشود.
اما این ترفند آنها با اعتراض شدید دوستان خلبان، بهویژه شهید یاسینی که در آن موقع از معلم خلبانان ورزیده بود، مواجه شد. علیرغم میل باطنی خلبانان، کلاس برگزار شد. ولی سؤالهای پیدرپی و انحرافی که بچه ها میکردند، در بعضی موارد معلمان آمریکایی در جواب دادن در میماندند و همین امر باعث می شد تا از سوی بچه ها مسخره شوند آنها وقتی این اوضاع را دیدند، خود پیشنهاد لغو جلسه پرسش و پاسخ را دادند و کلاس تعطیل شد.
شهید یاسینی از همان روزها راه خود را یافت و دست به انتخاب بزرگی زده بود و آن بستن پیمان ناگسستنی با امام (ره) و انقلاب اسلامی بود که پس از آن و بهویژه در دوران جنگ تحمیلی در وفای به این عهد، سر از پا نمیشناخت و لحظهای برای تحقق آرمانهای مقدس امام (ره) رخوت و سستی به خود راه نداد.
چنان علاقه ای به انقلاب و میهن اسلامی در وجودش موج میزد که مأموریتهای جنگی را داوطلبانه انجام میداد. از آنجا که با عشق میجنگید و انگیزههای الهی را در لحظه لحظههای نبردش دخیل کرده بود، مأموریتهایش بدون استثنا از مؤثرترین مأموریتهای جنگی به حساب میآمد و تا زمان شهادتش، از جمله خلبانانی بود که بیشترین مأموریتهای پروازی را با هواپیمای «اف-۴» انجام داده بود.
شهیدعلیرضا یاسینی از یاران شهید منصور ستاری 15 دی ماه 1373 همراه با جمع دیگری از فرماندهان بلندپایه نیروی هوایی ارتش، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
پایان پیام/
نظر دهید