«بسیجی خستگی را خسته کرده» جمله‌ای آشنا در فرهنگ دفاع مقدس است. مخاطب این جمله تمامی رزمندگان اعم از ارتشی، سپاهی و بسیجی بودند که در راه انجام تکلیف و وظیفه، هیچ بهانه ای را مجاز نمی دانستند و همه هستی شان را برای اعتلای نظام اسلامی در طبق اخلاص می گذاشتند. خلبان شهید مصطفی اردستانی نمونه ای بارز از چنین رزمندگانی بود که در جهاد فی سبیل الله، خستگی را خسته کرده بود.

 

از شهید اردستانی و روحیه بالایش برای انجام ماموریت های سخت و دشوار خاطرات بسیاری نقل شده است. او که زاده یکی از روستاهای اطراف ورامین بود، شجاعتی ذاتی داشت و از کودکی آموخته بود که با همت و تلاش، سختی ها را پشت سربگذارد و به اهداف والایی که پیش رو دارد دست پیدا کند.

 

با ورود شهید اردستانی به صحنه مبارزه در انقلاب و دفاع مقدس، فصل جدیدی در زندگی او گشوده شد. خصوصا که در جنگ تحمیلی، روحیه خستگی ناپذیر او جلوه ای دیگر یافت و باعث حیرت و تعجب همگان شد. سرهنگ حسن رحیمیان یکی از دوستان شهید تعریف می کند: یک روز برای انجام ماموریتی به تبریز رفتم. آن موقع حاج مصطفی در پایگاه تبریز مستقر بود. شب به منزلش رفتم و شام مهمانش بودم. احساس کردم حواسش پرت است. گفتم اگر کاری داری رفع زحمت کنم. گفت: راستش یک کار کوچک دارم سریع می روم و برمی گردم. رفت و یک ساعت بعد برگشت. گفتم: مصطفی کجا رفته بودی؟ با خنده گفت: سفر خارج بودم. وقتی تعجبم را دید گفت که یک ماموریت جنگی در خاک عراق داشته و سریع رفته و آن را انجام داده است! بعد دوباره نشستیم و ادامه حر فهای مان را زدیم!"

 

در طول دوران جنگ، شهید اردستانی از جمله خلبان هایی بود که گاهی در خلال یک روز هفت بار پرواز می کرد و رهسپار عملیات جنگی می شد. لحظه ای آرام نداشت

 

و سعی می کرد با پروازهای پی در پی روحیه سایر رزمنده ها را بالا ببرد. چون احساس وظیفه بالایی داشت، نمی توانست در برابر هیچ کدام از تحرکات دشمن بی تفاوت باشد و برای حمایت از نیروهای پیاده، دائما آماده پرواز و انجام ماموریت جنگی بود.

 

سرهنگ خلبان عطاءالله محبی از همرزمان شهید می گوید: در سال های اول جنگ 24 ساعت با شهید اردستانی بودم. خودم به عنوان یک خلبان از نیروی خارق العاده ای که در وجود ایشان بود، متعجب شدم. اصلا خستگی نمی شاخت. از ساعت چهار و نیم صبح بعد از خواندن نماز، به ماموریت می رفت و تا غروب آفتاب بیشتر از هفت بار پرواز می کرد. در طول روز فقط فرصت می کرد نماز ظهر و عصرش را بخواند و غیر از آن دائما در تقلا و ماموریت بود."

 

از شهید اردستانی نقل می شود که گاه آن قدر درگیر ماموریت های جنگی می شد که حتی برای ناهارش وقتی در نظر نمی گرفت. چند تکه نان خشک به داخل کابین هواپیما می برد و همان جا غذای مختصری می خورد.

 

یکی از همرزمانش می گوید: شهید اردستانی حتی غروب که امکان پرواز وجود نداشت، دست از تلاش برنمی داشت. با ماشین خودش را به قرارگاه های مستقر در منطقه می رساند تا برای پروازهای روز بعد هماهنگی های لازم را به عمل آورد. ساعت 12 شب از منطقه برمی گشت و غذای مختصری می خورد و استراحت کوتاهی می کرد. بعد روز از نو و روزی از نو!

 

تلاش های خستگی ناپذیر باعث شده بود تا خلبان مصطفی اردستانی یکی از رکورد دارهای پرواز در طول دفاع مقدس باشد. این شهید بزرگوار تا لحظه ای که جان در بدن داشت دست از تلاش برنداشت و عاقبت روز 15 دی ماه 1373 در سانحه سقوط هواپیما، در کنار شهید امیر منصور ستاری و جمعی از همرزمانش به شهادت رسید.

پایگاه اطلاع رسانی شهید ستاری

پایان پیام/