به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری؛ رضا میکائیلی یکی از چندصد هزار سربازی است که افتخار خدمت در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران را دارد و از تاریخ مهرماه 72 تا زمان شهادت شهید ستاری در نیروی هوایی به عنوان یک سرباز وظیفه خدمت کرده است. میکائیلی با وجود آنکه با مدرک تحصیلی دیپلم وارد خدمت وظیفه خود شد، اما با پشتوانه اعجاب برانگیز علمی خود به سرعت توانست نظر شهید سرلشگر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش را به خود جلب کند و افتخار ساخت نخستین خودروی ملی در کنار شهید ستاری را داشته باشد.

میکائیلی در این خاطره از روزهایی می‌گوید که در کنار حمایت و توجه شهید ستاری، توانست برخی از ایده‌های خلاقانه خود را به مرحله اجرا برساند:

«پیش از ورود به نیروی هوایی طرح های زیادی در مورد طراحی خودرو داشتم که به هر دری زدم تا یک خودرو ساز آن را اجرا کند و حداقل متوجه شوند که می توانیم خودروی ملی تولید کنیم، موفق نشدم. تا اینکه پس از گرفتن دیپلم به خدمت سربازی اعزام شدم و از بخت خوب به نیروی هوایی آمدم.

پس از گرفتن دیپلم برای گذراندن دوران خدمت خود وارد نیروی هوایی و قسمت عقیدتی سیاسی شدم. در یکی از جلسات به ما گفتند که هر کس اگر دارای تخصصی یا طرحی می باشد، بنویسد تا آن را پیگیری کنیم. من نوشتم که چنین تخصص و طرح هایی دارم. پس از طی این مراحل از طرف عقیدتی سیاسی و حجت الاسلام شهیدی به دنبال ما آمدند. حجت الاسلام شهیدی هم من را به امیر سرتیپ غلامی فرمانده لجستیک وقت معرفی کردند. امیر غلامی هم با شهید ستاری تماس گرفت و اعلام کردند به نظر می آید شخصی را که برای طراحی خودرو در نظر داشتی پیدا شده است. شهید ستاری بعد از شنیدن موضوع بلافاصله خودشان آمدند. شهید ستاری به اینکه من یک دیپلمه هستم هیچ توجهی نداشتند. من هم به ایشان گفتم که فقط به من اعتماد کنید. اگر اطمینان نکنید امکان ادامه کار وجود ندارد که شهید ستاری گفتند نگران هیچ چیز نباش.

آغاز کار طراحی خودرو

من پس از دیدن این اراده در شهید ستاری به اردبیل بازگشتم و حدود 100 طرح با خودم به تهران آوردم که یک سری از همان طرح ها هنوز هم توسط برخی خودروسازان اجرا می شود. تیمسار ستاری یکی از طرح ها را انتخاب کردند و گفتند ما این خودرو را می خواهیم. خودشان با گچ روی زمین نقشه را کشیدند و ما کار را آغاز کردیم. فردای آن روز به دستور تیمسار، مواد اولیه آغاز شد و طی مدت کوتاهی شاسی و سایر قسمت های ماشین آماده تحویل گردید.

تا اینکه هفته نیروی هوایی نزدیک شد و تیمسار دستور دادند که با همان وضعیت صندلی ها و چراغ ها وصل شود تا به نمایشگاه منتقل گردد. مقام معظم رهبری هم در خلال همان نمایشگاه از خودروی ما بازدید کردند و تیمسار هم قول دادند که تا چند ماه دیگر اتاق و سایر قسمت های ماشین تامین شود. بدین ترتیب نخستین ماشین ملی متولد شد.

کمک اثرگذار شهید ستاری در تحقق طرح‌ها

ما یک موتور دو سیلندر در انبار داشتیم و عمدتا روی اتاق، شاسی و زیربندی ماشین کار کرده بودیم. آقای مهرعلیان در آن زمان مسئول گروه تولیدی پارس خودرو بودند، از موتورهایی سخن گفتند که به تازگی وارد کشور شده بود که قول یکی از آنها را به نیروی هوایی دادند. ما نیز متناسب با موتور جدید تغییراتی در بدنه و شاسی ایجاد کردیم و با نصب موتور جدید، کیفیت خودرو بسیار بالا رفت.

شهید ستاری، از همه رشته های مرتبط با نیروی هوایی مطلع بود. در قسمت های مکانیک، هیدرولیک، موتورهای هواپیما، بال و بدنه هواپیما و حتی نقاشی ماشین متخصص بودند و کمک زیادی هم به ما کردند. تا جایی که حتی در امور محاسبات نیز وارد می شدند و در مورد یک سری تغییرات نظر می دادند که ما اعمال می کردیم.

آرزویی که واقعی شد

پروژه خودرو و سایر پروژه ها از جنس مسائل ابداعی به شمار می آمدند. افراد حاضر در پروژه ها نیز از سطوح مختلف علمی(کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری) انتخاب می شدند.

این افراد از تیمسار خرده می گرفتند و می گفتند که یک نفر از اردبیل آمده که ادعا می کند خودرو ساز است! تو چرا باور می کنی؟! این شخص برای فرار از کار، چنین ادعایی می کند.

اما شهید ستاری بر اساس اعتمادی که به من داشتند ولو در صورت دوباره کاری و سه باره کاری تا ده بار، می گفتند که کسی نباید خسته شود، خودکفایی یعنی همین و ما نباید بترسیم. بالاخره یک کار بدیعی را آغاز کردیم و از دوباره کاری ناراحت نبودند. حتی بعد از اجرای طرح ها به من گفتند باید در نیروی هوایی بمانی. برای این کار پدر مرا خواست و از ایشان اجازه گرفت. به پدرم گفت که هرگونه امکاناتی را در اختیار من قرار می دهد و اینگونه شد که در نیروی هوایی ماندگار شدم.

آرزوی ساخت قطعات هواپیما

تیمسار آرزو داشتند که یک سری از قطعات هواپیما حتما ساخته شود. یکی از آن قطعات «پره های توربین» هواپیمای آذرخش بود. این قطعات را در پروژه اوج با ریخته گری در خلا می ساختند منتهی این کار نیاز به یک ریخته گری حرارتی داشت که باید سخت کاری می شد. از آنجایی که دانش فنی این کوره ها را می دانستند از من خواستند که آن را اجرا کنم. ساخت این پره ها و کوره ها از جمله تکنولوژی هایی بود که تنها در اختیار دو کشور دنیا بود و شهید ستاری آرزو داشتند که ما نیز آن تکنولوژی را بومی کنیم. ما آن پروژه را آغاز کردیم و حدود 70 درصد آن هم پیش رفت اما چون مدیریت و رهبری پروژه با ایشان بود، با شهادت وی دیگر پروژه ادامه پیدا نکرد.

علاوه بر این یک سری ابزار خاص هم بود که برای باز و بسته کردن موتور هواپیما استفاده می شد و در آن زمان در اختیار کره ای ها بود. شهید ستاری به من گفتند که به عنوان زیر دست پیش آنها برو و طوری که آنها متوجه نشوند، کار را یاد بگیر. آن زمان هزینه زیادی برای نداشتن ابزارها پرداخت می کردیم. انجام این کار حدود 6 ماه طول کشید، پس از اندازه گیری و طراحی نفشه، آن را به کارگاه ساخت می دادم تا برای ما بسازند. بدین تریب حدود 70 درصد ابزارهای مورد نیاز جهت باز و بسته کردن موتورهای نیروی هوایی ساخته شد. اتفاقا در نمایشگاه نیروی هوایی نیز آن ابزارها رونمایی شد و رهبر معظم انقلاب نیز از آن بازدید کردند که شهید ستاری در آن بازدید در مورد سازنده ابزارها با ایشان صحبت کردند.

قرار بود که آن طرح را به مرحله اجرایی برسانیم و به خودروسازن منتقل کنیم تا در واقع باور طراحی خوذروی ملی در خودروسازان به وجود آید. در آن زمان مهندس مهرعلیان(مدیر عامل وقت پارس خودرو) از طرح ما بسیار حمایت کرد و حتی تست های که امکان انجام آن در نیروی هوایی نبود، ایشان اجازه دادند که در پارس خودرو انجام شود و تاییدیه هم صادر کردند. همچنین قرار شد پس از اتمام کار، خودرو به پارس خودرو منتقل و به مرحله تولید برسد.»

 

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پایان پیام/