به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهید ستاری، بالای سر، ابر. ضخامت سپید، مابین خورشید و آنها. آنهایی که به دنبال روزنه بودند. روزنه ای برای رسیدن به استقلال. برای خودکفایی. برای «ما می توانیم». آن پایین، تکه آهن های در هم پیچیده. زمخت. عبوس. در ظاهر، ناممکن. اسم اش رادار. برای ردیابی. برای راه یابی. برای شناخت. برای حفظ امانت های با اهمیت؛ میهن و مردم. «منصور» و یاران اش، رفته بودند قصر فیروزه.