از شهید ستاری نقل می شود که گفته بود: ما باید این واقعیت را پذیریم که در یک مرحله قرار گرفتیم که دیگر امریکایی یا انگلیسی نمی آید برای ما کار کند. پس به امید چه کسی نشسته ایم. ما باید خودمان با تلاش پیگیر، کارهای خودمان را انجام دهیم."

 

در میدان عمل نیز ستاری مردی بود که در جهت خودکفایی و قطع امید از بیگانگان تلاش می کرد. در یک نمونه وقتی در سال 1354 مستشاران امریکایی هواپیمای دو نفره جت آموزشی "تی-33" را از خدمت نیرو خارج کردند، این هواپیما سال ها بلا استفاده در موزه و کنار باندهای پروازی افتاده بود و لانه پرندگان شده بود.

 

بعد از پیروزی انقلاب و با توجه به تحریم هایی که به کشورمان تحمیل شد. ستاری تصمیم گرفت بعد از 12 سال این هواپیما را دوباره به خدمت رده پروازی دربیاورد. هواپیمایی که برای آموزش دانشجوهای خلبانی لازم بود و می بایست در شرایط سخت جنگی به خدمت استاید و دانشجوها درمی آمد.    

 

فریدون دستگیر عالی یکی از همرمان شهید می گوید: "وقتی امیر ستاری تصمیم گرفت "تی-33" را بازسازی کنیم، ابتدا قبول نکردم. چون این هواپیما در شرایط بد جوی تا حد فرسودگی پیش رفته بود و من نمی خواستم جان خلبان های مان را روی چنین هواپیمای فرسوده ای به خطر بیندازیم. هر بار که با تصمیم شهید ستاری مخالفت می کردم، ایشان دوباره درخواستش را تکرار می کرد. تا اینکه برای بار هشتم پیش من آمد و باز از من خواست کار تعمیر هواپیما را برعهده بگیرم."

 

اگر به روزهای حساس دفاع مقدس برگردیم، به دلیل اصرار شهید ستاری پی خواهیم برد. در زمانی که نیروی هوایی عراق مرتبا توسط قدرت های فرامنطقه ای تجهیز و بازسازی می شد، نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران تحت شدیدترین تحریم ها قرار داشت. در خاطرات مقام معظم رهبری نیز می بینیم که تنها یک ماه بعد از شروع دفاع مقدس، برخی از افسران دلسوز ارتش نگرانی هایی را مبنی بر تداوم آمادگی نیروی هوایی اعلام کرده بودند. وقتی که شهید ستاری تصمیم گرفت هواپیمای آموزشی "تی-33" را به ناوگان هوایی کشور بازگرداند، سال ها از شروع جنگ می گذشت و محدودیت ها برای نیروی هوایی تشدید شده بود.

 

دستگیر عالی می گوید: "بار آخر که شهید ستاری برای طرح موضوع تعمیر هواپیمای "تی-33" پیش من آمد گفت: "هشت بار آمدم و جواب منفی دادی. اگر هشتاد بار دیگر هم جواب منفی بدهی باز هم خواهم آمد. بررسی های من نشان می دهد که این کار فقط ازعهده پیشکسوتی مثل تو برمی آید."

 

آن روز نهایتا سروان دستگیر قبول می کند تعمیر هواپیما را برعهده بگیرد و تیمسار ستاری هم قول می دهد تا در زمینه پشتیبانی اقدامات لازم را به عمل آورد. آن روزها سروان دستگیر و همکارانش شاهد بودند که چطور امیر ستاری مرتب به محل کار آنها می آمد و شخصا از روند تعمیر هواپیما بازدید می کرد. نهایتا تعمیر هواپیما به انتها رسید و به وسیله خلبان با تجربه ای به نام مرحوم علی پور به پرواز درآمد. آن روز علی پور در حالی "تی-33" را با موفقیت به پرواز درآورد که تیمسار ستاری با شور و شوق وصف ناپذیری پرواز او را تماشا می کرد.

 

سال ها پس از آنکه مستشاران امریکایی از ایران رفتند، این اعتماد و ایمان شخصی چون تیسمار ستاری بود که اعتماد به نفس را به نیروهایش منتقل کرد و باعث تعمیر بسیاری از هواپیماهای زمین گیر شده نیروی هوایی شد. هم اکنون تعداد زیادی از هواپیماهای "تی-33" تعمیر و بازسازی شده اند و مورد استفاده دانشجویان خلبانی قرار می گیرند.

 

 

پایان پیام/