به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، سرهنگ اسماعیل وحدتی، از پیشکسوتان نیروی هوایی و از هم‌دوره‌های‌های شهید منصور ستاری است. سرهنگ وحدتی، از روحیه تشویق به‌کار صادقانه و توانمندی‌های خاص شهید ستاری که او را در مسیری منحصر به‌فرد قرار داد، می‌گوید:

«میان هم‌دوره‌ای‌های ما یک رقابت تنگاتنگ برقرار بوده است. صحبت از رقابت در گرفتن درجه و یک‌روز تأخیر در اخذ آن بود. برای ما مهم بود و حتی در فراگیری زبان و کارهای عملی تلاش می‌کردیم نمره بهتری کسب کنیم.

در این میان تعدادی هم وجود داشتند که از دانش بالاتری نسبت به بقیه برخوردار بودند؛ شهید منصور ستاری نیز یکی از همین نابغه‌ها بود و توانایی‌هایی داشت که دیگران کم‌تر از این ویژگی‌ها برخوردار بودند. ویژگی او در قابلیت‌های علمی و فنی بود. این شهید بزرگوار توانمندی‌های خودش را به بهترین شکل عرضه می‌کرد و طبیعتاً برخی از این ویژگی برخوردار نبودند.

مسیر شهید ستاری به گونه‌ای رقم خورد که او بتواند راه سعادت و شکوفایی را در عرصه نیروی هوائی و در بالاترین شکل آن طی کند. به گفته این همراه شهید ستاری، در مسیر سرنوشت این شهید بزرگوار رقم خورده بود که بتواند ضمن نمایش توانایی‌ها و استعدادهای ذاتی و فنی خودش، مراحل موفقیت را پشت سر بذارد و در نهایت به درجه والای شهادت برسد.

 

مطالعه زیادی که ایشان در زمینه جنگ‌افزارهای هوایی، تاکتیک‌ها، تکنیک‌ها و فنون داشت و از طرفی توانمندی خوبی در برقرای ارتباط داشت، از بقیه جلوتر بود و شایستگی این را داشت که به جایگاه مطلوب برسد. هنگامی‌که شهید ستاری معاون عملیاتی پدافند و پس از آن فرمانده نیروی هوایی شد، بیش‌تر وقت زندگیش را برای بهتر شدن اوضاع نیروی هوایی صرف کرد.

او از آن دست افرادی بود که خودش گونی نخود و لوبیا را روی دوش می‌گذاشت و حتی وقتی قرار بود بشکه های منازل سازمانی رنگ شود، خودش نیز دست به کار می‌شد.

در آن شرایط حساس که جنگ دشواری‌ها و حاشیه‌های خود را داشت، ناچار بود بسیاری از کارها را بیاموزد و بسیاری از کارها را خودش انجام بدهد. در این شرایط به خاطر دارم در پایگاه قصر فیروزه پشت لودر می‌نشست؛ زیرا کسی نبود که از راننده لودر توقع داشته باشد ایثار کند و با این کار، راه تازه‌ای را ایجاد کرد. او توانست با این کار دیگران را نیز به انجام کار خالصانه و صادقانه تشویق کند.»

 

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

پایان پیام/