در اوج سرمای زمستان سال ۱۳۶۴، خوزستان و شهر آبادان برافروخته و سوزان بود از حمله های هوایی دشمن. تمامی بخش‌های کشور از نیروی هوایی و زمینی، دست به دست هم داده بودند تا مقابل ضربه‌های دشمن که از برترین تجهیزات قوت گرفته از شرق و غرب بهره می‌برد، ایستادگی کنند. برنامه ریزی ها برای عملیات انجام شد. با رشادت و دلاوری، نیروهای ایرانی توانستند شهر «فاو» عراق را فتح کنند.

اما شهید ستاری چگونه در این عملیات تاثیرگذار شد. در آن روزها سرلشگر ستاری قائم مقام ستادکل پدافند کشور و قرارگاه عملیاتی رعد نهاجا بود.

عملیات آبی خاکی والفجر8 نقطه درخشان تلاش‌های منصور و همراهانش بود. عملیاتی که طیف وسیعی از پهنه آبی و خاکی کشور، از خوزستان تا خلیج فارس را در بر میگرفت. این عملیات در نزدیکی به کشور کویت بود و میبایست الزام‌های گوناگونی از جمله وضعیت منطقه، شرایط نیروها و نقاط حساس در نظر گرفته می‌شد.

با درنظر داشتن این‌ موضوع مهم که بندر مهم راهبردی الاحمدی کویت، دلارهای فراوان وکمک‌های موثر برای پشتیبانی از حزب بعث عراق دراختیار صدام قرار گرفته بود، نیروهای داخلی کشورمان از جمله نیروی هوایی، کاری دشوار و راهبردی در پیش داشتند.

بنابراین، در بخش کنترل آسمان، مشکل هم مرز بودن ایران با کویت در آب و در اختیار قرار داشتن آسمان کویتتوسط هواپیماهای عراقی، کار را دشوار کرده بود و باید با وجود امکانات اندک، چاره‌ای برای در دست گرفتن آسمان کشور صورت می‌گرفت.

حضور دائمی هواپیماهای شکاری کویت و عربستان بر فراز آسمان منطقه، مسئولیت و حساسیت کار سرهنگ منصور ستاری را بسیار خطیر و خطرناکی ساخته بود. مسئولیتی که به لحاظ سیاسی و نظامی کوچک‌ترین اشتباهی را بر نمی‌تافت و صرفا فردی با خلاقیت، آگاهی و از خودگذشتگی ستاری را می‌طلبید تا از آشوب و اتفاقات ناخوشایند جلوگیری شود.

کنترل سیاسی نظامی آسمان هم مرز کویت با ایران خواب ازچشمان سرهنگ منصورستاری گرفته بود. اما او با توان تخصصی و همراه ساختن خیل کثیری از نیروی انسانی فنی، عملباتی وپشتیبانی در ایستگاه رادار بندر امام خمینی که در کار خود متخصص بودند، توانمندی خود را به نمایش گذاشت و همگان را شگفت‌کرد. مسئولیتی که با افتخار پذیرفت، آن را به به نحو احسن انجام داد سرافراز ملت شد.

 

حل چالش

یکی از چالش‌های پدافند نیروی هوایی برای حراست از آسمان و مرزهای کشور، کمبود دید راداری نسبت به منطقه بود. مشکلی که باز هم نوآوری و دانش ستاری را می‌طلبید.

تحریم ها و کمبود تجهیزات، اگرچه چالش های زیادی ایجاد کرده بود، پلی بود برای رسیدن به نوآوری‌‌هایی، که در نقاط حساس و کلیدی هم به یاری کشور آمدند و هم درسی شدند برای نسل‌های آینده.

یک رادار انگلیسی برای ایستگاه خریداری شده و از زمان جنگ جهانی دوم در بندر امام خمینی مستقر شده بود. این رادار، نزدیک‌ترین رادار مادر ثابت از اول جنگ تحمیلی تاکنون نسبت به منطقه عملیاتی محسوب می‌شود.

اما این رادار، ظرفیت‌های نهفته‌ای داشت که کم‌تر کسی درباره آن می‌دانست. منصور ستاری که متخصص ودانش‌آموخته راداری و پدافندی بود، در این شرایط حساس، طرحی برای ارتقای کارآمدی و تغییر کاربری این رادار ارائه کرد تا در پیوند با بخش پدافند هوایی به خصوص سیستم موشکی آمریکایی هاگ، تحول آفرین شود.

پیوند رادار انگلیسی به سامانه موشکی هاوگ، اطلاع‌رسانی‌های لحظه‌ای به شکاری‌های ایرانی با حضور شخص ستاری در ایستگاه راداری بندر امام، دید پدافندی را دوباره به نیروی هوایی کشور بازگرداند و توانمندی دفاع در برابر جنگنده‌های دشمن، آن هم با بهره‌گیری از کم‌ترین امکانات، ممکن شد. توانی که نوآوری به ارمغان آورد.

توکل و توسل سرهنگ ستاری، به‌کارگیری تخصص‌های لازم و توان مدیریت بالا، باعث این سرافرازی شد.

 

امیر سرلشکر منصور ستاری پانزدهم دی‌ماه 1373 همراه با جمعی از فرماندهان نیروی هوایی در سانحه هوایی نزدیک فرودگاه اصفهان، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.