پس از اتمام دفاع مقدس، دوران بازسازی و پیشرفت فرارسیده بود. تیمسار منصور ستاری، فرماندهی که نیروی هوایی را در بخش حساسی از دفاع مقدس مدیریت کرده بود، حالا رسالت خودش را در بازسازی ویرانه های جنگ و حرکت نیروی هوایی به سوی توسعه و پیشرفت می دید. کاری که بخشی از آن را در زمان جنگ نیز آغاز کرده بود.

 

یکی از عمده ترین خدمات شهید ستاری پس از اتمام دفاع مقدس، تاسیس دانشگاه هوایی بود. این دانشگاه در سال 67 یعنی همان سالی که جنگ به اتمام رسید، تاسیس شد. خدمتی ارزشمند که اثرات آن سال ها پس از شهادت ستاری در تربیت دانش آموختگان صنعت هوایی کشورمان خود را نشان داد و نسلی از بهترین خلبان ها را تربیت کرد.

 

خلبان جلال آرام از همکاران شهید می گوید: "امیر ستاری به قدری برای تشکیل دانشگاه هوایی اصرار داشت و مشتاق بود که خودش شخصا پیگیر کارهای عمرانی هم می شد. به عنوان نمونه به شیراز رفت و روی ساخت چند ساختمان متروکه و خراب برای برگزاری کلاس های دانشگاه نظارت کرد و در کمتر از 24 ساعت، امکانات لازم برای بازسازی ساختمان را فراهم کرد."

 

شهید ستاری برای اینکه سطح آموزش دانشجویان خلبانی بالاتر برود، شخصا به مطالعه سیلابس (دستور کار پروازی) دانشکده خلبانی کشورهایی چون هندوستان، پاکستان، یونان و آمریکا پرداخته بود. او حتی در فکر آینده نیروی هوایی نیز بود و سعی می کرد سطح آموزش ها به قدری بالاتر برود که متناسب با هواپیماهایی باشد که بعدها به خدمت نیروی هوایی درمی آمدند.

 

بسیاری از همرزمان شهید ستاری به این نکته اذعان دارند که او افق های بالا را مد نظر داشت و در مسیر توسعه و پیشرفت، به کم قانع نبود. ستاری چنین روحیه و طرز فکری را در دانشگاه هوایی پیاده کرد و سعی داشت دانشجوهای این دانشگاه، به بالاترین سطح تحصیلات نائل آیند.

 

یکی از همرزمان شهید ستاری می گوید: "تیمسار معتقد بود که یک خلبان باید اطلاعاتی از تخصص فنی و مهندسی هواپیما هم داشته باشد. مهندس هواپیما هم باید یک سری اطلاعات پروازی بداند که هر دو بتوانند در زمینه کاری یکدیگر را درک کنند. در واقع شهید ستاری اعتقاد داشت که یک خلبان یا کارمند نیروی هوایی باید علاوه بر تخصصی که در رشته خودش دارد، اشراف حداقلی هم نسبت به کلیت کار و فعالیت در نیروی هوایی داشته باشد."

 

شهید ستاری آرزوها و آمال بسیاری را برای توسعه دانشگاه هوایی در سر داشت. تا زمانی که بود سعی می کرد نسبت به توسعه و افزایش سطح کیفی دانشگاه کمک کند و بعد از شهادتش نیز مسیری که او با عشق و ایمان بنیان نهاده بود، همچنان با قدرت به مسیر خود ادامه داد.

 

خود شهید ستاری در خصوص انتظاری که نسبت به خلبان های نیروی هوایی داشت گفته بود: "من برای دانشجویان خلبانی دانشگاه هوایی به مرحله لیسانس قانع نیستم. چرا دانشجویان ما نروند و فوق لیسانس نگیرند؟ چرا آنها دکترای علوم هوانوردی نگیرند؟ بگذارید ما کشوری باشیم که خلبانانش دکترای هوانوردی داشته باشند."

 

امیر منصور ستاری 15 دی ماه 1373 در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پس از شهادتش، دانشگاهی که خود تاسیس کرده بود به نام او به "دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری" نامگذاری شد.