به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، برای امیر سرلشکر شهید منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش، آن‌طور که همراهانشان می‌گویند، فرصتی برای استراحت وجود نداشت و از هر فرصتی برای بهتر کردن وضعیت نیروی هوایی و کمک به کشور استفاده می‌کرد.

تیمسار جهانگیر بالش‌زر از پیشکسوتان نیروی هوایی در این رابطه خاطره‌ای خواندنی دارد:

«ویلاهایی که به دستور تیمسار ستاری در اردگاه بیشه کلا برای استراحت پرسنل نیروی هوایی احداث شده بود، هنوز نیمه کاره مانده بود. تیمسار اصرار داشتند: این ویلاها تا شروع فصل تابستان آماده شده و به بهره برداری برسند.

روز هشتم خرداد ماه بود که به من گفتند: می روم اردوگاه ببینم چه خبر است. شما هم بیاید.

قبل از اینکه تیمسار به اردوگاه بروند، خود را به آن‌جا رساندم و منتظر ماندم تا ایشان تشریف بیاورند. ساعت ۲ بعد از ظهر بود که به اردوگاه رسیدند. به محض ورود برای خواندن نماز آماده شدند و گفتند: تا من نماز می‌خوانم، شما هم برای بازدید آماده شوید!

گفتم: قربان! الان هوا خیلی گرم است. شما تازه از راه رسیده‌اید و خسته‌اید، کمی استراحت کنید. عصر که هوا خنک شد  برای بازدید تشریف بیاورید. ایشان به ظاهر پذیرفتند و چیزی نگفتند. حدود ساعت سه بعد از ظهر بود که با سرهنگ اسدیان برای سرکشی به  برای سرکشی به کارگران رفتیم.از دور متوجه شدم لودر در حال جابه‌جا کردن ماسه‌های ساحل است تا از پیشروی احتمالیآب دریا به داخل اردگاه جلوگیری کند. به اسدیان گفتم: به این محسنی(راننده لودر) بگو لازم نیست در این آفتاب گرم کار کند. برود کمی استراحت کند.

سربازی که مشغول کار کردن بود حرفم را شنید، گفت: ایشان تیمسار ستاری هستند. من که فکر می‌کردم تیمسار در حال استاحتند وقتی این حرف را شنیدم یکه خوردم. زیرا ایشان سکته کرده بودند و دوران نقاهت را می‌گذراندند. بلافاصله خودم را به ایشان رساندم و گفتم: تیمسار! شما تازه بهبود یافته‌اید. این کارها برایتان خطرناک است.

ایشان در جوابم گفتند: در این شرایط سخت، کسان دیگری هم هستند که شبانه‌روز کار می‌کنند و چیزی نمی‌گویند.»

 

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پایان پیام/