جنگ بر مبنای قرارهای بین‌المللی، باید به پایان می‌رسید اما بار سنگین آن عملاً تا مهرماه سال ۱۳۶۷ادامه داشت. منصور ستاری بلافاصله پس از اتمام جنگ در نهایت درتاریخ دی ماه ۱۳۶۷ کارهای روی زمین مانده قبل ازپیروزی انقلاب را آغاز کرد.

کار از بازسازی مناطق آسیب دیده ازجنگ تحمیلی آغاز شد. به موازات آن، طرح‌های جدید در بخش‌های آفندی و پدافندی و همچنین بخش‌های فنی و پشتیبانی، درپایگاه‌ها وگروه‌های پدافندی ادامه یافت. اسفندماه سال ۶۷ با دستور فرمانده نیروی هوایی کار احداث پایگاه هوایی بیرجند آغاز شد. شهید ستاری، پیش از این و هنگامی‌که دستور احداث مهمان‌سرا درمشهد صادر شد، درباره فرآیند کار در بیرجند گفته بود.

دهم اسفندماه ۶۷ و در تهران با برگزاری نشست فرمانده نیروی هوایی و عوامل ستادی اداره مهندسی رزمی، برنامه‌ریزی‌ها صورت گرفت. دوازدهم اسفند همه در در بیرجند مستقر شده بودند. قرار بود هم‌زمان با بعثت پیامبر گرامی اسلام و با حضور فرمانده نیروی هوایی، کار کلید بخورد. فرمانده نهاجا و همراهان ستادی، از شهر بیرجند با هلی‌کوپتر شینوک به محل احداث پایگاه عزیمت کردند.

تیمسار ستاری در جمع همراهانش تأکید کرده بود احداث پایگاه دوازدهم شکاری در شرق کشور باید با اهتمام ویژه‌ای صورت بگیرد چرا که این پایگاه تکمیل‌کننده پایگاه‌های هوایی نهاجا خواهد بود. با تحرکاتی که در افغانستان و پاکستان از سوی نیروهای خودخوانده و گروهک‌های تروریستی علیه کشورمان وجود داشت، به راه افتادن این پایگاه برای کشور حائز اهمیت بالایی بود.

 

«شهید منصور ستاری شادمان از احداث چاه آب شرب، پای در آب می‌زند»

فرمانده نیروی هوایی در همان سفر مقرر کرد از پرژوه احداث این پایگاه به صورت مستمر و ماهانه بازدید کند. پایگاه حدود 50 کیلومتر از شهر ببرجند به سوی طبس فاصله داشت و در دل کویر بود. جاده خاکی بیرجند تا پایگاه که بعدا آسفالت هم شد، مسیر هر ماهه تیمسار ستاری بود.

هنگامی‌که نخستین چاه آب شرب در دشت منتهی به پایگاه آماده بهره برداری شد و شهید ستاری تلفنی اطلاع یافت، به قدری خرسند بود که سر از پا نمی‌شناخت؛  کم‌تر از یک روز بعد خود را به پایگاه هوایی رساند. افتتاح چاه آب شرب در دل پایگاه، با راه‌اندازی سنگ‌شکن و ماسه‌شوی همزمان شده بود که کار احداث پایگاه نصب و آماده بهره‌برداری شدنش را جلو می‌انداخت.

روستای خور در همجواری پایگاه هوایی قرار داشت. تیمسار ستاری به همسنگرانش در مهندسی رزمی سفارش کرده بود که مستمندان را یاری کنند. همه کارگران ساده مورد نیاز پروژه از ساکنان روستای حاشیه پایگاه مشغول به کار شدند.

شهریورماه ۷۳ که خاک‌ریزی و آسفالت باند پایگاه آماده شد، هواپیمای فرندشیپ (اف۲۷) بر روی باند خاکی فرود آمد. نگرانی را در ساعات پیش از آغاز فرآیند احداث پایگاه، چشم‌های نگران از درست انجام گرفتن کار را می‌شد ملاحظه کرد. آرماش در حرکات و چشمان منصور ستاری آرام‌کننده و امید بخش بود.

 

برای اولین بعدازانقلاب درایران ۲ باب از آشیانه های بزرگ هواپیمای شکاری پایگاه ۱۲ آماده نشستن و برخاستن از این پایگاه شدند. تشکر کرد و گفت این‌کار بزرگ، در آینده کشور اثرگذار خواهد بود. خرسندی از پنج بار پیرامون و داخل آشیانه‌های ساخته شده پایگاه را بازدید کرد.

پایگاه دوازدهم همچنین نخستین پایگاه هوایی بعد از انقلاب اسلامی به حساب می‌آمد. پایگاهی که توسط نیروهای جنگ‌دیده و کارآزموده مهندسی رزمی احداث می‌شد. پایگاه هوایی بیرجند می‌رفت تا آینده حوزه دفاع هوایی را در شرق کشور دست‌خوش تحولی اساسی کند. این‌طور هم شد و اگرچه تیمسار ستاری با شهادتش در پانزدهم دی‌ماه 1373 حوالی اصفهان و همراهی جمعی از فرماندهان نیروی هوایی، از آسمان شاهد اثرمندی این پایگاه بود. پایگاهی که درجریان شورش و هجوم طالبان از پاکستان به افغانستان اثرمندی خود را نشان داد و به خوبی مورد بهره‌برداری قرارگرفت.

 

 

گزارش از پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری

پایان پیام/