امیر سرلشگر شهید منصور ستاری نام خود را به عنوان فرمانده اثرگذار و تحول‌آفرین نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و به عنوان یک فرد توانمند و متخصص در عرصه پدافندی ماندگار ساخته است. چندبعدی ‌بودن و اشراف به تمام بخش‌های لازم برای پیشبرد کار نیروی هوایی، دانش و تخصص بالا ویژگی‌هایی است که او را به عنوان یک فرد برجسته متمایز می‌کند.

خلبانی، یکی از تخصص‌ها و مهارت‌هایی است که علاوه بر ویژگی‌های جسمانی، نیازمند برخورداری از توانمندی‌های بالا در کسب دانش‌های تخصص این حوزه است. اما ارتباط میان ستاری و خلبانی چگونه بود؟

 

از دانشکده افسری ارتش به عنوان شاگرد ممتازسهمیه نهاجا شد و به نیروی هوایی ارتش راه یافت. برای حضور در عرصه خلبانی اقدام کرد و مقدمات لازم برای حضور او در این عرصه انجام شد؛ اما به دلیل شرایط فراهم شده برای توسعه پدافند هوایی، نیاز به تخصص و حضور او در پدافند هوایی احساس شد. بر همین اساس، منصور ستاری به عنوان افسر کنترل شکاری کار خود را در نیروی هوایی ارتش آغاز کرد.آموخت و آموزش داد وشاگردان زیادی راتربیت کرد..دانشگاهی بود ودانشگاه را خوب میشناخت ودانشگاهی ساخت که امروزدانشگاه هوایی  را به نام خودش می‌شناسند..

 

منصور، به سرعت و با انگیزه بالا، آموزش‌های داخلی را گذراند و برای دوره‌های تخصصی جزو نیروهای برگزیده‌ای بود که به آمریکا اعزام شد. رادار سوباشی همدان، جایی بود که ستاری دوره‌های تخصصی راداری را طی کرد.

 

او که آموختن و کسب دانش را یک اصل و اولویت مهم می‌دانست، گام از این فراتر گذاشت و تحصیلاتش را در دانشگاه تهران ادامه داد؛ اما با شروع جنگ تحمیلی، به واسطه احساس مسئولیت بالا، از دانشگاه خداحافظی کرد وبا فراخوان همه دوستان تخصصی و دوستان موردنیازجنگ رافراخوان دادتا همراه وهمسنگرش باشند و خودبادرجه سرگردی لیدری  را به صورت تام و تمام وقف کارزار دفاع از کشور ساخت.

 

در بخش توسعه وگسترش رادارها از نظر عملیاتی تمام تخصص و دانش خود را به کار بست و با محور قرار دادن نوآوری‌ و تجربه، به بخش راداری و پدافندی خدمت‌رسانی می‌کرد. بعد از انتخاب در اواخر سال ۶۵ به عنوان فرمانده نهاجا، تغییرات بنیادی درساختار عملیاتی نیروی هوایی دربخش آفند وپدافند توسط ستاری اتفاق افتاد.

 شهید منصور ستاری در حال آماده شدن برای پرواز با هواپیمایآموزشی پرستو

علاقه نهفته شده در وجود او به پرواز، مجددا بروز پیدا کرد و زمانی‌که دستور انتقال پادگان خلبانی قلعه مرغی در جنوب  تهران صادر شد، به صورت مستمر روند  پیشرفت این فرآیند را پیگیری می‌کرد. در فاصله مقر فرماندهی نهاجا تا پادگان قلعه مرغی، فرصتی بود تا شهید ستاری توانمندی‌هایش را در حوزه پرواز محک بزند.

 

شهید منصور ستاری با همراهی استاد خلبان سرتیپ صادقپور که فرماندهی دانشکده خلبانی را به عهده داشت آموزش‌های اولیه را در حوزه پرواز شروع کرد. شور و اشتیاق منصور برای پرواز، با ساخت هواپیمای پرستو به عنوان نخستین هواپیمای ساخت نیروی هوایی پس از انقلاب اسلامی، در هم آمیخت.

 

شهید منصور ستاری دوره‌های پروازی را آموخت و پرواز بین فرودگاه دوشان تپه و کوشک نصرت بصورت مستمر زمینه‌ای شد تا او در این عرصه توانمندتر شود. در نهایت پایگاه ۵ شکاری امیدیه با خرید هواپیمای اف ۷ نیز با همین هواپیما جت مهارت خلبانی را کسب کرد. ستاری پس از اف7، با هواپیمای شکاری اف۵ در شیراز کار خلبانی را  تکمیل کرد.

 

امیر سرلشکر شهید ستاری  با این که مهارت خلبانی آشنا بود و در این توانمندی ورزیدگی داشت، هرگز خود را خلبان نمی‌دانست. منصور به تمامی بخش‌های نیروی هوایی آگاه و تسلط داشت، اما به معنای واقعی یک عاشق  و متخصص رادار بود؛ سال‌های دفاع مقدس، جنگیدن با دشمن را ازطریق رادار به گونه‌ای کارآمد و اثرگذار به او آموخته بود و منصور، ا توانمندی‌هایش در حوزه رادار به بهترین نحور ممکن استفاده می‌کرد. این فرمانده نوآور می‌دانست که با استفاده بهینه و نوآورانه از رادار می‌شود دشمن را به زانو درآورد؛ والفجر ۸، کربلای ۵ و بخصوص فتح المبین مدیون توانمندی‌ها و نوآوری‌های اوست.

 

این فرمانده آسمانی نهاجا، به عنوان یک اسطوره پدافندی، نام خود را در تاریخ نهاجا ماندگار ساخت و سال‌ها خواهد گذشت تا حقیقت حضور او و کار ماندگاری که به یادگار نهاد نمایان شود.

  

امیرسرلشکر منصور ستاری ۱۵ دی ماه ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به شهادت رسید. یاد و نام او و دیگر شهیدان دفاع مقدس گرامی باد.

 پایان پیام/

گزارش از پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری