به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهید منصور ستاری، این یادداشت در دوران فرماندهی منصور ستاری در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و به مناسبت رشادت های سربازان و دست اندرکاران این نیرو در دوران دفاع مقدس نوشته شده است. متن این یادداشت به شرح زیر است:

"بهترین دوستانم کارگرند، بهترین دوستان و رفیقان من در نیروی هوایی پرسنل فنی و کارگر و سرباز می باشند، آنهایی که آن پایین کار فنی و تعمیراتی و پشتیانی عملیات ها را انجام می دهند. بحث فرماندهی و این ها نیست، من اینها را به هیچ وجه از خودم جدا نمی دانم، من از همین ها هستم، من برای جای دیگری نیستم.

 یکی از دلایلی که من فنی و کارگر و سربازم را دوست دارم این است که تمام آن کارهایی که خودم می کردم، با نگاه کردن به چهره این ها، تمام مشکلات و آن کارهای سخت آنها برای من تداعی و حس می شود.

اعتقاد دارم که اگر منم، منم در کار باشد، کار خدایی نیست و این طوری کار پیش نمی رود. خدای ناکرده اگر روزی انقلاب ما از مردم جدا شود، کارش تمام است".

امیرسرلشگر منصور ستاری فرمانده فقید پدافند و نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

انتهای پیام/