نبوغ و توانمندی، با نام او پیونده خورده است. به اذعان ان‌ها که می‌شناسندش، «منصور»، نه تنها یک فرمانده نظامی، که استادکاری ماهر و به یک معنا، «همه‌فن حریف» بود. روایتی که در ادامه می‌خوانیم، بخشی از خاطرات تیمسار علی صرفیاز پیشکسوتان نیروی هوایی و از یاران امیر سرلشکر شهید منصور ستاری درباره این ویژگی فرمانده آسمانی نهاجا است:

"با تیمسار ستاری از سال 1346 که در دانشکده افسری دانشجوی همدوره بودیم ، آشنا شدم . از آن زمان به بعد باب رفت و آمد خانوادگی میان ما باز شد و مرتب به هم سر می‌زدیم . یک روز ایشان قبل از اینکه فرمانده نیروی هوایی شوند ، مرا به اتفاق خانواده به منزلشان دعوت کردند. ماشین پژویی خریده بودم، که صندوق عقب آن زنگ‌زدگی داشت و این موضوع نگرانم کرده بود.

به محض ورود به منزل ایشان ، پس از سلام و احوالپرسی، خرید ماشین را به من تبریک گفتند. من هم موضوع زنگ زدگی صندوق عقب آن را مطرح کردم . گفتند: ماشین را بیاور داخل ببینم!
ماشین را داخل بردم و ایشان پس از بررسی مختصری که از نحوه زنگ زدگی به عمل آوردند ، آستین‌هایشان را بالا زدند ، وسایل کار را آوردند و شروع کردند به سمباده کشیدن. 
گفتم: منصور مثل اینکه ما آمده‌ایم مهمانی.
ایشان گفتند: بچه‌ها که پیش هم هستند، من و تو هم این‌جا با هم گپ می‌زنیم و ضمنا کاری هم انجام داده‌ایم.

وقتی خوب سمباده کشیدند، یک دست ضد زنگ زدند. در فرصتی که ناهار را صرف کردیم، ضد زنگ هم خشک شد. مقداری از رنگ ماشین داشتم، آن را درون پیستوله ریختند و صندوق عقب را به طور کامل رنگ زدند به طوری که رنگ این قسمت هیچ تفاوتی با رنگ سایر بدنه اتومبیل نداشت . من در این فکر بودم که ایشان این همه حرفه را چگونه فرا گرفته‌اند و در دل به مهارتش آفرین گفتم!"

امیرسرلشکر منصور ستاری ۱۵ دی ماه ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی به شهادت رسید. یاد و نام او و دیگر شهیدان دفاع مقدس گرامی باد.

 

«گزارش از پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری»