به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، پیگیری کارهای نیروی هوایی، از تعمیرات تا قطعه‌سازی و دیگر کارها جزو اقداماتی بود که امیر سرلشکر شهید منصور ستاری به طور جدی پیگیری می‌کرد. در این پیگیری ها به توانمندی های نیرو ایمان داشت و تا حد ممکن حمایت می‌کرد.

رفتاری که سرهنگ سید شریف حسینی از پیشکسوتان نیروی هوایی، در این باره خاطره‌ای دارد:

«یکی از قطعه های هواپیمای ساخت شوروی خراب شده بود و به دستور تیمسار سناری جهت تعمیر به قسمت ما آورده بودند. روزی تیمسار برای سرکشی و پیگیری پیشرفت گاز ها، نزد ما آمدند و پرسیدند: تعمیر آن قطعه را به کجا رساندید؟

گفتم:  تیمسار! این قطعه مربوط به یک هواپیمای شرقی است و ما هیچ گونه اطلاعی دربارا ان نداریم، نه نشریه فنی آن را داریم و نه ابزار تعمیرش را، شما خود بهتر میدانید که ما نه آموزش تعمیر این نوع قطعه را دیدهایم و نه تجربه ای در این مورد کسب کرده‌ایم. دوباره آمدند و درباره تعمیر همان قطعه سؤال کردند. چون هیچ اقدامی برای تعمیر قطعه نکرده بودیم، همان حرفهای گذشته لا تکرار کردیم. تیمسار این بار گفتند:

- اگر قرار باشد آموزش لازم را ببینید و وسایل و ابزار و لوازم یدکی را نیز داشته باشید، کار مهمی نکرده‌اید؛ چون در ان صورت هر شخصی می‌تواند آن را تعمیر کند؛  اما اگر با همان وسایل و امکانات محدود کار را به سرانجام برسانید، ارزش دارد. یکی از همکاران گفت: قربان! می‌ترسیم در حد توان ما نباشد و قطعه را خراب کنیم.

تیمسار گفتند: من هم از امکانات شما اطلاع دارم و هم از توانایی‌هایتان. مطمئن هستم با توکل به خدا حتماً در این کار موفق خواهید شد، اگر هم نتوانستید ما چیزی را از دست نداده‌ایم. با سخنان تیمسار ستاری موجی از امید و اطمینان در دل ما ایجاد شد و با انگیزه قوی کار را شروع کردیم. از راه‌های مختلف، اطلاعات لازم را برای تعمیر آن قطعه به دست آوردیم و سرانجام پس از یک ماه تلاش، با موفقیت، کار را به پایان بردیم. حتی نشریه فنی هم برای آن قطعه تهیه کردیم تا در تعمیرات بعدی راء گشایی ما باشد. متأسفانه چند روز از شروع کار ما نگذشته بود که تیمسار ستاری به فیض شهادت نایل شدند و نتیجه کار را ندیدند.»

امیرسرلشگر منصور ستاری در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پایان پیام/