به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهید ستاری، طبع بلند و همت والا که داشته باشی، هیچ مانعی مقابلت قد علم نمی کند. کافی است عرق به میهن و عشق به اعتقادات و اهدافت داشته باشی تا تمام مشکلات را یکی یکی از پیش رو برداری و خلاقیت ها را بارور کنی. از تولید هواپیمای پرستو به تولید خودروی شمس برسی و از تعمیر هواپیماهای فرسوده، چشمت به درخشنگی جنگنده آذرخش روشن شود.

 

شهید ستاری اگرچه متخصص رادار بود، اما برای خدمت به انقلاب و ایران همواره توانایی هایش را گسترش می داد و حتی شوق خلبانی و پرواز داشت. او دانشش را در زمانی به خدمت کشور و مردمش درآورد که بحبوحه جنگ بود. در چنین شرایطی متوقف کردن و پس زدن دشمن اولویت داشت، اما طبع بلند تیمسار از همان زمان در فکر تولید ملی و خودکفایی صنایع داخلی بود. در این نوشتار به معرفی سه محصولی می پردازیم که با تلاش ها و پیگیری های شهید ستاری در داخل کشور تولید و ساخته شدند.

 

 

"پرستو" هواپیمای آموزشی و پشتیبانی سبک با ظرفیت ۴ نفر است که به عنوان اولین هواپیمای ساخت داخل ایران با تلاش های شهید ستاری طراحی و به تولید رسید. این هواپیما که از نظر امکانات هواپیمایی ملخی و تک‌موتوره با کاربردی آموزشی است، ذیل ابتکارات و اعتمادی که شهید ستاری به متخصصان داخلی داشت به بهره برداری رسید.

 

سرهنگ محمد رضا امینی یکی از همرزمان شهید در این خصوص می گوید: "همیشه آرزو داشتم در داخل کشور هواپیما طراحی کنیم و بسازیم. ولی فکر می کردم با امکانات موجود در کشور این امر امکان پذیر نباشد. خصوصا که بعد از شروع جنگ، بیشتر نیرو و توان مان به بازسازی و تعمیر هواپیماها مصروف می شد. این موضوع ادامه داشت تا اینکه شهید ستاری فرمانده نیروی هوایی شد. ایشان در همان روزهای اول فرماندهی اش نظر من را در خصوص ساخت هواپیمای ایرانی جویا شد. من هم از آرزویم گفتم البته موضوع مشکلات را پیش کشیدم. ستاری گفت: مشکلات را قبول دارم. ولی باید کار را از یک جایی شروع کنیم."

 

کار شروع می شود و از اول مهرماه 1366 کارکنان و متخصصان نیروی هوایی آستین ها را بالا می زنند. همت نیروها و تشویق ها و حمایت های تیمسار آن قدر کارها را جلو می اندازد که نهایتا قبل از اسفندماه همان سال 66 بدنه هواپیما ساخته می شود و با سوار کردن موتور روی آن، پرستو برای روز 12 فروردین ماه 1367 آماده اولین پرواز آزمایشی می شود. پرستو همان روز در مقابل تعدادی از مسئولان رده بالای نظام چون پرنده ای سبک بال اوج می گیرد و اشک شوق در چشمان ستاری حلقه می زند.

 

خود شهید ستاری در یک گفت و گوی تلویزیونی در این خصوص گفته بود: "پرستو اولین هواپیمایی است که در نیروی هوایی ساخته می شود. اما تنها این طرح نیست و همین الان طرح سا

 

خت دو، سه هواپیما را دبنال می کنیم. من جمله شکاری بمب افکن..."

 

 

آن چه شهید ستاری به عنوان طراحی شکاری بمب افکن از آن یاد کرده بود، مربوط به پروژه اوج 110 می شد که کار آن هم تقریبا از سال 66 آغاز شد و 10 سال بعد با ساخت اولین جنگنده ایرانی با عنوان آذرخش، جهانیان را متعجب ساخت. آذرخش جنگنده ای بود که بیشتر برای عملیات‌ هوا به زمین طراحی شده و البته توانایی جنگ هوایی را نیز داشت. این جنگنده تیزپرواز که نخستین شکاری بمب‌ افکن ساخت جمهوری اسلامی ایران بود، به‌ طور کامل در کشور طراحی و ساخته شد. نوع تکمیل شده آذرخش بعدها صاعقه نام گرفت و راه را برای تولید و ساخت دیگر جنگنده های ایرانی نظیر شفق، قاهر313 و نهایتا کوثر باز کرد. زمانی که آذرخش در بهار سال 1376 رونمایی شد، سه سال از شهادت منصور ستاری در دی ماه 1373 می گذشت.

 

 

 

 

فکر تولید خودروی ملی آن هم توسط فرمانده نیروی هوایی، موضوعی است که شاید خیلی ها از آن خبر نداشته باشند. اما وقتی خودت را سرباز ولایت بدانی و عشق خدمت به مردم و کشور در وجودت شعله ور باشد، هر کاری از دستت برمی آید انجام می دهی تا قدمی در جهت تولید ملی و سربلندی ایران اسلامی برداری.

 

سرهنگ نصرالله پناهی از همرزمان شهید در همین خصوص می گوید: به نظر می رسید شهید ستاری می خواست با تولید خودروی ملی، به کارخانجات خودروسازی کشور که حدود سی سال است خودرو تولید می کنند ثابت کند که در این کشور می شود خودروی ملی تولید کرد و هر سال هم مدل آن را تغییر داد تا از این رهگذر کشور از وابستگی به خارجی ها بی نیاز باشد".

 

کار ساخت خودروی ملی از اوایل دهه هفتاد با طرح هایی که سربازی به نام رضا میکائیلی ارائه داده بود، آغاز می شود. با حمایت های شهید ستاری کار خیلی زود پیش می رود و حتی در نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوایی در دانشگاه هوایی مورد بازدید و تحسین مقام معظم رهبری قرار می گیرد. شهید ستاری نیز به ایشان قول می دهد که به زودی این ماشین به بهره برداری برسد. ستاری می خواست خودروی ملی را تا روز 19 بهمن ماه 1373 (روز نیروی هوایی) آماده رونمایی شود. اما قبل از آنکه روز موعود فرا برسد، تیمسار ستاری، این نابغه نظامی و علمی کشورمان روز 15 دی ماه 1373 به شهادت می رسد.

 

یک ماه پس از شهات ستاری، خودروی او آماده بهره برداری شد. سرهنگ پناهی همرزم شهید می گوید: پس از شهادت شان کار را با توجه به علاقه و دلبستگی خاصی که بچه ها به تیمسار داشتند، ادامه دادیم. اگر چه بی حضور ایشان کار بسیار سخت بود. ولی طبق قولی که داده بودیم با الهام از روح بزرگ آن شهید، ماشین را برای 19 بهمن سال 73 آماده کردیم و به نام خودروی "شمس14 نامگذاری شد".

 

شمس مخفف شهید منصور ستاری و 14 نشانه آخرین روزی بود که تیمسار از خودرو بازدید کرده بود؛ (14 دی ماه 73)، همین تلاش های خالصانه امیر است که باعث می شود سال ها پس از شهادت او، نام ستاری را مخففی بر سعی، تلاش، استقامت، رادمری و یاوری بدانیم و معنا کنیم.